Θεοτοκάριον Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου

Κατεβάστε δωρεάν το Θεοτοκάριον του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

από: Λειτουργικά βιβλία

Πῶς πρέπει νά ἀντιστεκώμαστε στόν διάβολο, ὅταν προσπαθῆ νά μᾶς παραπλανήση μέ τήν ἀδιακρισία.

  Ο Αόρατος πόλεμος 

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΓ΄  Πῶς πρέπει νά ἀντιστεκώμαστε στόν διάβολο, ὅταν προσπαθῆ νά μᾶς παραπλανήση μέ τήν ἀδιακρισία.

Όταν ο πονηρός διάβολος γνωρίζη ότι βαδίζουμε σωστά στην οδό της αρετής, με ζωντανές επιθυμίες και σωστά τοποθετημένες και με τάξι, από τις οποίες δεν μπορεί να μας αποσπάση με φανερές απάτες, τότε μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός και με φιλικούς λογισμούς και με ρητά των θείων Γραφών και με παραδείγματα των αγίων, μας παρακινεί, ευκαίρως ακαίρως, να βαδίσουμε αδιάκριτα στο ύψος της τελειότητος, για να μας κάνη κατόπιν να πέσουμε στον γκρεμό. Έτσι μας παρακινεί να ταλαιπωρούμε σκληρά το σώα μας με νηστείες, εγκράτειες, μαστιγώσεις, χαμαικοιτίες και άλλες παρόμοιες θλίψεις, ή για να υπερηφανευθούμε νομίζοντας ότι κατωρθώσαμε μεγάλα πράγματα ή για να μας συμβή κάποια ασθένεια και να μην μπορούμε να κάνουμε καλά έργα, ή από τον κόπο και την άσκησι να αηδιάσουμε και να συγχαθούμε τις πνευματικές ασκήσεις· και έτσι σιγά σιγά, αφού κρυώσουμε για το καλό, να πέσουμε με περισσότερη επιθυμία από πριν στις επίγειες ηδονές και ξεφαντώματα.

Κι αυτό συνέβη σε πολλούς. Αυτοί ακολουθώντας την ορμή ενός αδιάκριτου ζήλου και περνώντας το μέτρο της αρετής τους, με πολλούς βασανισμούς, χάθηκαν μέσα στις εφευρέσεις τους και έγιναν παίγνιο των πονηρών δαιμόνων. Αυτό όμως δεν θα συνέβαινε, αν σκεπτόταν καλά εκείνα που είπαμε· και αν σκεφτόταν ακόμη ότι αυτές οι βασανιστικές πράξεις, αν και είναι άξιες επαίνου και καρποφόρες, εν τούτοις χρειάζονται σωματική δύναμι και ανάλογη ταπείνωσι της ψυχής, παρόμοια δηλαδή με την σωματική δύναμι· χρειάζεται όμως και παρόμοια κράσι στην ποιότητα και στον χαρακτήρα του καθενός.Εκείνοι όμως που δεν μπορούν να αγωνίζωνται με αυτή τη σκληρότητα της ζωής παρόμοια με τους Αγίους, μπορούν και με άλλους τρόπους να μιμηθούν τη ζωή τους· δηλαδή, έχοντας μεγάλες και αποτελεσματικές επιθυμίες για την αρετή· κάνοντας θερμές προσευχές· ποθώντας τα πιο ένδοξα στεφάνια των αληθινών πολέμων για τον Ιησού Χριστό· καταφρονώντας όλον τον κόσμο, ακόμη και αυτόν τον εαυτό τους· παραδιδόμενοι στη σιωπή και την μοναξιά· όντας ταπεινοί και πράοι με όλους· υποφέροντας το κακό και κάνοντας το καλό στους εχθρούς τους και στους αχάριστους· φυλάγοντας τον εαυτό τους από κάθε σφάλμα, έστω και μικρό· όλα αυτά είναι περισσότερο ευάρεστα στον Θεό, από ό,τι οι ασκήσεις και οι σκληραγωγίες του σώματος.

Ἡ προσευχὴ. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.

 

Ἡ προσευχὴ

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

Ἂν καὶ ἡ ἀπιστία πρὸς τὸν ἑαυτό μας καὶ ἡ ἐλπίδα πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἡ ἐξάσκησις, εἶναι τόσο ἀπαραίτητα στὸν πόλεμο αὐτόν, ὅπως ἀποδείχθηκε μέχρις ἐδῶ, περισσότερο ἀναγκαία καὶ ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ εἶναι ἡ προσευχὴ (ποὺ εἴπαμε ὅτι εἶναι τὸ τέταρτο ὅπλο στὸ πρῶτο κεφάλαιο)· μὲ αὐτὴν μποροῦμε νὰ λάβουμε ἀπὸ τὸν Κύριό μας, ὄχι μόνον ἐκεῖνα ποὺ εἴπαμε, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλο καλό. Γιατὶ ἡ προσευχὴ εἶναι μέσον καὶ ὄργανο γιὰ νὰ λάβουμε ὅλες ἐκεῖνες τὶς χάρες ποὺ μᾶς πλημυρίζουν προερχόμενες ἀπὸ ἐκείνη τὴν πηγὴ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀγαθότητος τοῦ Θεοῦ· μὲ τὴν προσευχὴ θὰ βάλῃς τὸ μαχαῖρι στὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ πολεμᾷ καὶ νὰ νικᾷ γιὰ σένα. Καὶ γιὰ νὰ μεταχειρισθῇς καλὰ τὴν προσευχὴ αὐτή, πρέπει νὰ τὴν κάνῃς παντοτεινὴ καὶ νὰ γίνῃ συνήθεια, καὶ νὰ κοπιάζης γιὰ νὰ ἔχῃς τὰ ἑξῆς ἀποτελέσματα.

α´) Νὰ ἔχῃς πάντοτε μία ζωντανὴ ἐπιθυμία νὰ ὑπηρετῇς τὸν Θεὸ σὲ κάθε περίπτωσι, μὲ ἐκεῖνον τὸν τρόπο, ποὺ εἶναι ἀρεστὸς στὸν Θεό. Καὶ γιὰ νὰ ἀνάψη μέσα σου ἡ ἐπιθυμία αὐτή, σκέψου καλά, ὅτι ὁ Θεός, ἐξ αἰτίας τῶν ὑπερθαυμασίων ἐξοχοτήτων, ἀγαθότητας, λέγω, μεγαλωσύνης, σοφίας, ὡραιότητας, καὶ ἄλλων ἀμέτρητων τελειοτήτων, εἶναι ὑπεράξιος νὰ ὑπηρετῆται καὶ νὰ τιμᾶται· ὅτι αὐτὸς γιὰ νὰ σὲ ὑπηρετήσῃ, βασανίσθηκε καὶ κοπίασε τριάντα τρία χρόνια, θεράπευσε καὶ χάρισε ὑγεία στὶς βρωμερές σου πληγές, ποὺ ἦταν δηλητηριασμένες μὲ τὴν κακία τῆς ἁμαρτίας· ὄχι μὲ κρασὶ καὶ λάδι καὶ ἔμπλαστρα· ἀλλὰ μὲ τὸ πολύτιμο Αἷμα του, ποὺ ἔτρεξε ἀπὸ τὶς πανάγιες φλέβες του καὶ ἀπὸ τὶς καθαρώτατες σάρκες, ποὺ καταξεσχίσθηκαν ἀπὸ τὶς μαστιγώσεις, τὰ ἀγκάθια καὶ τὰ καρφιά. Καὶ ἀκόμη, σκέψου πόσο μᾶς συμφέρει αὐτὴ ἡ ὑπηρεσία. Διότι γινόμαστε κύριοι τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀνώτεροι ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ υἱοὶ τοῦ ἴδιου του Θεοῦ.
Διαβάστε περισσότερα μέσω Ἡ προσευχὴ. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. | ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ-ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ hristospanagia1.

 

Π. Θεόδωρος Ζήσης – Πώς πρέπει να εκκλησιάζονται οι Χριστιανοί Δ’ (Αγίου Νικοδήμου -Βίντεο)

Πηγή: impantokratoros.gr

Όλος ο νοητός ομού και ο αισθητός κόσμος θεωρούμενος, δεν είναι άλλο, πάρεξ ένα μέγιστον, καί ευρυχωρότατον γυμναστήριον. Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ

“ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ”

ΤΟΙΣ   ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ

(2)

(Προηγούμενο)

Θέλεις να το καταλάβης; Πήγαινε μοναχός σου, και κάμε την απαρίθμησιν και ιδέ πως όλα τα κτίσματα από των πρώτων έως των εσχάτων εν κινήσει και γυμνασία ευρίσκονται· έτσι και όλαι αι τάξεις των αΰλων Αγγέλων κινούνται αγγελοπρεπώς κατά τρεις τρόπους κινήσεως·· τις κυκλικές, δι ης ενούνται ταις ανάρχοις και ατελευτήτοις ελλάμψεσι του καλού και αγαθού της ευθείας, δί ης προνοούσι των καταδιεστέρων και της ελικοειδούς, δι ης και προνοούντες τούτων, μένουσιν ανεκφοιτήτως εν ταύτοτητι περί τον Θεόν, κατά τον προρρηθέντα φιλάγγελον Διονύσιον, (Κεφ. δ’. περί θείων ονομάτ.) έτσι τα ουράνια σώματα, ο ήλιος, η σελήνη, τα άστρα, και η του παντός ουρανού σφαίρα, ο και πρώτον κινητόν καλείται, κινούνται πάντοτε κατα κύκλον· έτσι τα στοιχεία κινούνται κατ’ ευθείαν, ή εκ του κέντρου της γης ανερχόμενα, ή προς το κέντρον της γης κατερχόμενα. Και απλώς ειπείν, έτσι όλα τα φυτά· έτσι όλα τα ζώα, τα χερσαία, τα ένυδρα, τα πετεινά, τα αμφίβια, ακαταπαύστως κινούνται, εσωτερικώς μεν δια της κυκλοφορικής κινήσεως του αίματος αυτών, ή των αναλογούντων τω αίματι υγρών· εξωτερικώς δε, διά της των μερών αυτών διαφόρου κινήσεως, και της εκ τόπου εις τόπον πολυετούς μεταβάσεως. Δι ο και η θεία Γραφή τούτο θέλουσα να φανέρωση, τώρα μεν λέγει· «πᾶν ἑρπετόν κινούμενων ἐπί τῆς γῆς. (Γέν. ζ’. 14)· τώρα δέ και «πᾶν πετεινόν κινούμενον ἐπί τῆς γῆς», (αὐτοθ. η’. 19), Καί πάλιν «οὗτος ὁ νόμος περί πάσης ψυχῆς τῆς κινουμένης ἐν τῷ ὕδατι». (Λευιτ. ια’. 46). Ὥστε όπου, όλος ο νοητός ομού και ο αισθητός κόσμος θεωρούμενος, δεν είναι άλλο, πάρεξ ένα μέγιστον, καί ευρυχωρότατον γυμναστήριον, μέσα εις το οποίον όλα τα κτίσματα, μικρά, μεγάλα, υλικά, άϋλα, πάντοτε γυμνάζονται, πάντοτε, κινούνται πάντοτε σπουδάζουν, δια να λάβουν το καθ’ ένα την τελειότητά του, αναλόγως κατά την φυσικήν επιτηδειότητα όπου έχει.

συνεχίζεται… (πρώτα ο Θεός)

Ὁ Θεός, τό γλυκύ καί πρᾶγμα… ἐξ ἀγαθότητος μόνης ἠθέλησε νά κινηθῇ διά νά δημιουργῆσῃ πάντα τά ὄντα. Ἀγ. Νικοδήμου

ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ

«ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ»

ΤΟΙΣ   ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ

(1)

Ὁ Θεός, τό γλυκύ καί πρᾶγμα καί ὄνομα τό παντοπόθητον καί παμπόθητον ὄν τό κατά πᾶσαν ἀπόλυτον ἀνάγκην ἀναγκαίαν ἔχον τήν ὕπαρξιν, καί τοῦ ὁποίου ἡ ἀνυπαρξία κατά πάντα ἐστίν ἀδύνατος ἀκίνητος ὧν, καί ἐν ἄκινητῳ ταυτότητι μονίμως πεπηγώς, κατά τόν ἐξοχώτατον ἐν Θεολόγοις Διονύσιον τόν Ἀρεοπαγίτην, ἐξ ἀγαθότητος μόνης ἠθέλησε νά κινηθῇ διά νά δημιουργῆσῃ πάντα τά ὄντα ὑλικά τέ καί ἄϋλα «κινεῖσθαι γάρ τόν Θεόν, ὁ αὐτός ἔφη. Ἱεροφάντης, εὐσεβῶς οἰητέον, οὐ κατά φορᾶν, ἥ ἀλλοίωσιν, ἥ ἑτεροίωσιν ἥ τροπήν, τοπικήν κίνησιν οὐ τήν εὐθεῖαν, οὐ τήν κυκλοφορικήν, οὐ τήν ἐξ ἀμφοῖν, οὐ τήν νοητήν, οὐ τήν ψυχικήν, ού την φυσικήν, ἀλλα τῷ εἴς ουσίαν ἄγεῖν τόν Θεόν, καί συνέχειν τά πάντα, καί παντοίως πάντων προνοεῖν»,(Περί θείων ὀνομάτ. Κεφ, θ.’). Ὅθεν καί ὁ θεῖος Αὐγουστῖνος χαριέντως λέγει: «Ἀκίνητός ἔστι, καί τά πάντα κινεῖ». Ἠθέλησε δε νά τά δημιουργήσῃ, ὄχι διά νά στέκωνται ἀκίνητα καί ἀργά, ἀλλά διά νά κινοῦνται πάντοτε, καί τρόπον τινά νά γυμνάζωνται καί ἠ αἰτία εἶναι, ἵνα διά τῆς παντοτινῆς ταύτης γυμνασίας καί κινήσεως συνιστώνται καί ἀπολαμβάνωσι τήν κατά φύσιν αὐτῶν τελειότητα. Ἀκίνητος μέν γάρ εἶναι ὁ Θεός, διότι εἶναι καί φύσι τέλειος, μάλλον δέ ὑπερτελής καί προτέλειος καί ἀκολούθως δέν χρήζει κινήσεως, ἵνα δι’ αὐτῆς ἔλθῃ ἐκ του ἀτελοῦς εἰς το τέλειον τά δέ κτίσματα πάντα φύσει ἀτελῆ ὄντα, ἀναγκαίως χρήζουσι να κινοῦνται καί νά γυμνάζωνται πάντοτε, διά νά δυνηθοῦν νά φθάσουν ποτέ ἐν τῷ καιρῷ τῆς τοῦ παντός ἀνακαινίσεως, εἰς τήν ἐνδεχόμενην τῇ φύσει αὐτῶν τελειότητα. Δι ὅ καί ἀξίωμα τοῦτο παρά τοῖς φιλοσοφοῦσι κοινόν ἐστιν, ὄτι «πᾶν τό κινούμενον ἔνεκα τοῦ κινεῖται». Ἐπειδή καί ἄν αὐτά καμμίαν φορᾶν παύσουν ἀπό τό νά κινοῦνται, ἥ κατά φυσικήν ἀδυναμίαν, ἥ προαιρετικήν, εὐθύς χάνουν καί τάς τελειότητάς των, καί φθείρουν καί τό εἶναι τους.

Η συνέχεια εδώ +

Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης – Η κρίσις του Θεού. (video)

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/73892BF9.el.aspx

Διήγησης από το βιβλίο «Χριστοήθεια» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.