“Ποτέ δέν είναι αργά γιά ένα νέο ξεκίνημα” (λόγοι αγίου Πορφυρίου)

Ο Γέροντας μού μιλούσε, όχι για κάποια άποσπασματική καλή μας προσπάθεια, άλλα για ένα απο­φασιστικό, οριστικό πέρασμα άπό τήν παλιά ζωή της αμαρτίας στην καινούρια ζωή της αγιότητας, κατά τήν οποία εμείς ζούμε έν Χριστώ και ό Χριστός έν ήμίν και γι΄ αυτό τό πέρασμα χρειαζόταν νά δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

Μιά φορά, μέ ρώτησε: «Δε μού λές, για νά σπουδάσει κανείς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειά­ζονται;» Τού απάντησα. Μέ ξαναρώτησε: «Για νά σπουδάσει μηχανικός, χημικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;» Τού απάντησα αναλόγως, απορώντας γιά τή φύση των ερωτήσεων του.

Κι ό Γέροντας κατέληξε: «Εμείς, γιά νά σπουδάσουμε, γιά νά μάθουμε τό θέ­λημα τού Θεού καί νά τό εφαρμόσουμε;»

Κατάλαβα τί εννοούσε και ντράπηκα νά τού απαντήσω. Τί νά τού πώ; Ότι οί πιο πολλοί άπό μάς τους πιστούς είμαστε ράθυμοι, χλιαροί, «ερασιτέχνες χριστιανοί»; Τό ήξερε. Καί μού τό είπε: «Δε γίνεται κανείς χριστιανός με την τεμπελιά· χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά».

Ό ίδιος ήταν υπόδειγμα, χωρίς νά αυτοπροβάλλεται. Είχε αφιε­ρώσει μέ ζήλο, όλα τά χρόνια τής μακράς ζωής του, στο νά σπουδάζει καί νά ζει τό Χριστό. Ήταν εργατικός,σωματικά καί πνευματικά, καί ήθελε νά μεταδώσει τήν φιλεργία καί στους άλλους.

Πίστευε ότι η αργία οδηγεί στην ακηδία κι αυτή σε πολλές αρρώστιες, ψυχικές καί σωματικές. Συνιστούσε τήν εργασιοθεραπεία. Ιδιαί­τερα σ’ όσους είχαν αποδιοργανωθεί καί απελπισθεί. Γιά τό Γέροντα, ποτέ δέν ήταν αργά γιά ένα νέο ξεκίνημα. Θεωρούσε μάλιστα τή διάψευση των κοσμικών ελπίδων καί τή συντριβή τού εγωισμού σάν τήν καλύτερη προϋ­πόθεση γι’  αυτό τό ξεκίνημα. [Γ 399π.].

Όλα αλλάζουν μέ τό κόπο, και η ψυχή καί τό σώμα.
Μήν αφήνεις τήν ευχή. Άπλα, αβίαστα, παρακαλά θερμά γιά όλους. Θά τους ωφελείς μέ τήν προσευχή, όχι μέ λόγια.

Γιά τά προβλήματα μου μού είπε ό Παππούλης: «”Αν μιλούσαμε λίγο στο τηλέφωνο, νά δεις θά σού πέρναγαν αμέσως όλα. Κούραζε τό σώμα, μή φοβάσαι τόν κόπο. Όλα αλλάζουν μέ τόν κόπο, καί ή ψυχή καί τό σώμα.

“Αν σέ ρωτήσουν, πές ταπεινά:

– Έτσι σκέπτομαι. Πάλι, όπως νομίζετε». [Ά 80].

από το βιβλίο:Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, εκδόσεις: η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής

φωτο από: Ψήγματα Ορθοδοξίας

Πηγή: ιστολόγιο “Αντέχουμε…”

Γέρων Πορφύριος, Άλλο το κόμπλεξ, άλλο η ταπείνωση, άλλο η μελαγχολία

Μου έλεγε ο Γέροντας μια μέρα: «Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του. Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση∙ άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια. Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία. Του απάντησα: Παραδέχομαι ,ότι μερικοί χριστιανοί ,από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια… Διαβάστε περισσότερα

http://thriskeftika.blogspot.com/2012/01/blog-post_4826.html

Νὰ μὴ φοβόμαστε τίποτα. Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾶ πολύ!

Ὁ Γέροντας, καθισμένος κάτω ἀπὸ ἕνα πεῦκο, ἕνα καλοκαιρινὸ ἀπόγευμα, μᾶς μιλοῦσε γιὰ τὴν ἀπεριόριστη ἐμπιστοσύνη ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ: «Ξέρετε, αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Γραφή “καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν ἠριθμημέναι εἰσί”, εἶναι πραγματικότητα.

Ἔτσι εἶναι.

Τίποτε στὴ ζωή μας δὲν εἶναι τυχαῖο. Ὁ Θεὸς φροντίζει ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς πιὸ μικρὲς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας. Δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ μᾶς, δὲν εἴμαστε μόνοι στὸν κόσμο. Μᾶς ἀγαπᾶ πολύ, μᾶς ἔχει στὸ νοῦ του κάθε στιγμὴ καὶ μᾶς προστατεύει. Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε αὐτὸ καὶ νὰ μὴ φοβόμαστε τίποτε».

Ρωτούσαμε τὸν Γέροντα Πορφύριο, μετὰ τὴν εἰσβολή, τί θὰ γίνει μὲ τὴν Κύπρο κι ἔλεγε: «Ἂς κάνει ὁ Θεὸς τὴ δουλειά Του». Τὸ ἴδιο ἔλεγε, ὅταν γίνονταν οἱ μεγάλοι σεισμοὶ στὴν Ἑλλάδα κι ἔμενε ἀνεπηρέαστος ἀπὸ τὴν κατάσταση. Ἔλεγε: «Ἐμεῖς νὰ γίνουμε καλοὶ κι ὁ Θεὸς ἂς κάνει ὅ,τι θέλει».

«Σοῦ ἔρχονται φοβίες μερικὲς φορές, ὅπως μοῦ λές, γιατὶ δὲν ἀγαπᾶς πολὺ τὸν Χριστό. Αὐτὸ εἶναι ὅλο. Ἄντε πήγαινε τώρα…»

 Ἀνθολόγιο συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 432-433

porphyrios.net 

hristospanagia3.blogspot.com

Πῆγα ἐκεῖ πάνω ὑποτακτικός. Γέροντας Πορφύριος

Πῆγα ἐκεῖ πάνω, ὑποτακτικός. Ὑποτακτικός, κύριε! Ἐδόθηκα ἐξ ὁλοκλήρου. Ἀγάπησα τοὺς Γέροντές μου. Τοὺς ἀγάπησα εἰλικρινά. Τοὺς ἐσεβόμουνα. Τοὺς ἐσεβόμουνα. Τί νὰ σᾶς πῶ ὁ σεβασμός μου! Θεοί!!! Χριστοί!!! ἦταν γιὰ μένα καὶ οἱ δύο.

Ἀλλὰ ἤξερα ὅμως καὶ τὶ θέλουνε. Ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ τοὺς εἶχα. Τὸ καταλάβαινα πῶς θέλουνε νὰ βάλω ἕνα πράγμα, πῶς ἤθελαν νἀ κλείσω τὴν πόρτα, πῶς, πῶς… Τὸ καταλάβαινα. Καὶ πουθενὰ δὲν τοὺς στενοχωροῦσα. Ἐνῶ μοῦ εἴπανε γιὰ τὸ ἐργόχειρο, ὅτι ἔτσι θὰ τὸ κάνεις. Καὶ εἶπα στὸν παπα-Ἰωαννίκιο:

— Δὲν μοῦ τὰ λὲς ὅλα;

Λέει:

— Νά! Κόβουμε τὸ ξύλο, τὸ βράζουμε, τὸ ἀφήνουμε καὶ στεγνώνει, τὸ κάνουμε ἔτσι, ἔτσι, ἔτσι.

Τὸ βράδυ, λοιπόν, ἔκανα τὸν κανόνα, ὅλα μόνος μου, πρὶν κοιμηθῶ ἔκανα τὸ σχέδιο, ὥστε νὰ μὴν βρεθῶ σὲ δυσκολία, δηλαδὴ νὰ μοῦ ποῦνε “Δὲν στὸ εἴπαμε;”. Δηλαδὴ γιὰ νὰ μὴν τοὺς στενοχωρήσω. Συγχωρᾶτε με. Αὐτὸ τὸ πράγμα ἡ ἔρημος μὲ ἔκανε, ἡ ὑπακοή, νὰ γίνω τέτοιος. Πολὺ μὲ ὠφέλησε ἡ ὑπακοή, πάρα πολύ. Δὲν μπορῶ νὰ σᾶς περιγράψω τὶς καλοσύνες τῆς ὑπακοῆς. Ἡ χάρις τῆς ὑπακοῆς εἶναι ἀπερίγραπτος.

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα »

«Γέροντα, θέλουμε μια χάρη: Να μας επιτρέψεις να σου φιλήσουμε τα πόδια».

Πως η Θεία Χάρη σώζει ψυχές!

Ο Γέροντας Πορφύριος μου διηγήθηκε: «Μια φορά με επισκέφθηκε ένας χίπης. Ήταν ντυμένος με κάτι πολύχρωμα, παράξενα ρούχα, φορούσε χαϊμαλιά και κοσμήματα και ζητούσε να με δει. Οι μοναχές ανησύχησαν, ήρθαν και με ρώτησαν και είπα, ας περάσει. Μόλις κάθισε απέναντι μου είδα την ψυχή του. Είχε καλή ψυχή, αλλά πληγωμένη και γι’ αυτό επαναστατημένη. Του μίλησα με αγάπη κι εκείνος συγκινήθηκε. Συνέχεια →

Γ. Πορφυρίου. Τι κάνει η αγάπη και η πρόνοια του Θεού.

Πήγε γρήγορα. Ήταν αθέατη. Κανείς δεν υπήρχε γύρω της. Ο πατέρας αρκετά μέτρα μακριά κι εκείνη τρέμοντας έβαλε το χέρι στην τσέπη. Εκείνη ακριβώς την στιγμή ακούει βήματα. Δεν πρόλαβε να κουνηθεί κι εμφανίζεται μπροστά της κάποιος άγνωστος ιερέας. Την χαιρετάει και της λέει:

– Έφη μου, ξέρεις πόσο ωραίος είναι ο Παράδεισός! Φώς, χαρά αγαλλίαση. Ο Χριστός είναι όλος φως και σκορπάει τη χαρά και την αγαλλίαση σε όλους. Μας περιμένει στην άλλη ζωή, για να μας χαρίσει τον Παράδεισο. Υπάρχει όμως και η κόλαση, που είναι όλο σκοτάδι, λύπη, στενοχώρια, αγωνία, κατάθλιψη. Αν πάρεις αυτό που έχεις στο χέρι σου θα πας στην κόλαση. Πέταξέ το λοιπόν αμέσως, για να μη χάσουμε την ομορφιά του Παραδείσου.

Η Έφη τα έχασε στην αρχή, αλλά μετά από λίγο λέει στον ιερέα, αφού, χωρίς να το καταλάβει, είχε πετάξει το φάρμακο:

– Περιμένετε να φωνάξω τον πατέρα μου να σας δει.

Τρέχει μέσα στο περιβόλι. Χάθηκε περνώντας τις ψηλές καλαμποκιές, για να βρει τον πατέρα της. Τον βρήκε και του λέει:

– Πατέρα, έλα γρήγορα να δεις έναν ιερέα, που ήλθε στην άκρη του περιβολιού μας!

Όταν, όμως, έφτασαν στο σημείο που έπρεπε να περιμένει ο ιερέας, δεν υπήρχε κανείς εκεί.      ………..       Διαβάστε περισσότερα μέσω Τι κάνει η αγάπη και η πρόνοια του Θεού. « Γέροντες της εποχής μας.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ:ΘΑ ΄ΡΘΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

«Την άνοιξη του 1985, (αφηγείται η Γερόντισσα Θεοδοσία), ευρισκόμενη εις την Μονήν των αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων, μία νύχτα περίπου 2.30′ πρωϊνή, άκουσα λίγο πιο πέρα από το παράθυρο του κελλιού μου, στην αυλή της Μονής, κάποιον να σκάβει. Για να βεβαιωθώ, έσβησα το φως του κελλιού μου και κοίταξα από το παράθυρο. Είδα ότι αναβόσβηνε ένας φακός. Τότε έκανα μία προσευχή στους θαυματουργούς Αγίους μας να μας προστατεύσουν. Ήλεγξα τα παράθυρα και τις σαθρές πόρτες προς την αυλή της ερειπωμένης Μονής, μήπως εισχωρήσουν στο εσωτερικό της, και αφού διεπίστωσα ότι επικρατούσε ησυχία στο χώρο αυτό, επέστρεψα στο κελλί μου.

Το πρωΐ είχαμε μία ιδιωτική λειτουργία. Την ώρα πού ετοιμαζόμουν να πάω στην Εκκλησία, ώρα 5.55′ πρωϊνή, χτύπησε το τηλέφωνο.

Σκέφτηκα μήπως κάποια πονεμένη ψυχή έχει κάποιο πρόβλημα – κάτι άλλωστε πού συνέβαινε συχνά – και σήκωσα το τηλέφωνο. Προς μεγάλη μου έκπληξη άκουσα:

– «Άκου παιδάκι μου, είμαι ο Γέροντας Πορφύριος. Μη βγεις έξω που ακούς και σκάβουν, θα σε χτυπήσουν. Διαβολεμένοι άνθρωποι γυρίζουν στο Μοναστήρι σου».

– Τον ερωτώ: «Γέροντα, γιατί σκάβουν; Βρήκαν τίποτα;»

– Απαντά: «Όχι παιδάκι μου, τα έχουν πάρει άλλοι νωρίτερα».

– Τον ερωτώ πάλι: «Γέροντα έχετε έλθει στο Μοναστήρι μας;»

– Μου απαντά: «Όχι παιδάκι μου, αλλά τώρα είμαι εκεί. Ρώτα με ότι θες». ….     Διαβάστε περισσότερα μέσω ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ:ΘΑ ΄ΡΘΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ | O Κωτσαρίκος ξέρει….