Ανάγκη επιστροφής εις τον Θεόν

Ἀνάγκη ἐπιστροφῆς εἰς τὸν Θεόν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἔχουν κάνει ἐπανάσταση ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Ἀρνοῦνται τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου καί ἀκολουθοῦν πιστά τά ὅσα τούς ὑπαγορεύει ὁ διάβολος. Καυχῶνται γιά τήν ἀπελευθέρωσή τους ἀπό τήν ἠθική καί ἱκανοποιοῦν τά ἁμαρτωλά τουςπάθη. Εἶναι φιλήδονοι, φιλόδοξοι καί φιλάργυροι. Ἀδικοῦν, ἁρπάζουν καί βιαιοπραγοῦν.Μέ τόν τρόπο αὐτό νομίζουν ὅτι θά διαμορφώσουν τήν ἰδανική κοινωνία!

Ξεχνοῦνὡστόσο ὅτι ὁ Θεός μέ ποικίλους τρόπους παρεμβαίνει καί ἀνακόπτει τήν καταστροφική πορεία τους. Ἰδιαίτερα ὅταν ξεπερνοῦν ἀναιδῶς τά ὅρια ἀνοχῆς του. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ ἐπώδυνη δυστυχία. Ὅμως αὐτό δέν τό συνειδητοποιοῦν. Ἐξηγοῦν τίς παρεμβάσεις τοῦ Θεοῦ μέ τή δική τους κοντόφθαλμη σκέψη, ἡ ὁποία εἶναι παράλογη.

Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς περιγράφει τήν θλιβερή κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στήν κοινωνία μας μέ ἕνα παράδειγμα: «Οἱ λαοί στήν ἐποχή μας ἔβαλαν τό Χριστό, τόΘεό, στήν τελευταία θέση τοῦ δείπνου αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Τόν ἄφησαν σάν κακόμοιρο, γιά νά βάλουν στίς πρῶτες θέσεις τοῦ τραπεζιοῦ τούς δικούς τους “μεγάλους” ἀνθρώπους, τούςπολιτικούς, τούς λογοτέχνες, τούςφιλοσόφους, τούς παραμυθάδες, τούς οἰκονομολόγους, ἀκόμη καί τούς τουρίστες καί ἀθλητές. Ὅλα τά βλέμματα αὐτῶν τῶν λαῶν στράφηκαν σ᾿ αὐτούς τούς φαινομενικά μεγαλειώδεις καί μοντέρνους θεούς, ἐνῶστόν ἀναστημένο Χριστό ἔδωσαν πολύ λίγη σημασία. Τότε καταστράφηκαν πολλοί λαοί τῆς γῆς μπροστά στά μάτια μας.Ὄχι μόνο ὅλες οἱ εἰδωλολατρικές ἀνθρώπινες μεγαλειότητες ἔσβησαν, ἀλλά καί κανείς δέν σκέφθηκε πλέον νά τίς λατρέψει» (Μέσα ἀπό τό παράθυρο τῆς φυλακῆς. Μηνύματα στό λαό, Θεσ/νίκη 2012, σελ. 61-62).

Εἶναι ἀνάγκη οἱ ἄνθρωποι νά ἐπιστρέψουν στόΘεό, ἀρνούμενοι κάθε δεσμό μέ τό διάβολο. Νά ἀποκτήσουν προορισμό, νά ἔχουν πνευματική ζωή καί νά ἐργάζονται, τό κατά δύναμη ὁ καθένας, γιά τό κοινό καλό. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ ζωή τους θά πάρει ἀξία καί μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά ξεπερνᾶνε κάθε πειρασμό καί δυσκολία. Χωρίς τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων στό Θεό, εἶναι μάταιο νά ἐλπίζει κανείς ὅτι ἡ κοινωνία θά ἀλλάξει καί ἡ δυστυχία θά περιοριστεῖ ἤ καί θά ἐξαλειφθεῖ. Τό ἔργο τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦν νά τό ἀντικαταστήσουν οἱ πολιτικές ἐπιλογές καί οἱ κοινωνιολογικές ἀναλύσεις τῶν ἐπιστημόνων. Οὔτε φυσικά ἡ λεγόμενη τέχνη καί ὁ πολιτισμός μποροῦν νά συμβάλουν θετικά καί νά ἄρουν τίς αἰτίες τῆς κακοδαιμονίας καί ἀναταραχῆς πού παρατηροῦνται στίς κοινωνίες τῶν σύγχρονων ἀνθρώπων. Ὅμως ὁ λαός βρίσκεται σέ πλήρη σύγχυση καί ἡ καθημερινή παραπληροφόρηση ἐπιδεινώνει τήν τραγική κατάσταση, γεγονός θλιβερό, γιατί τό σκοτάδι γίνεται πυκνότερο καί τό φῶς μειώνεται ἀνησυχητικά. Ἡ ἐλπίδα πιά γιά βελτίωση τῆς κοινωνίας εἶναι ἀνύπαρκτη, ἐκτός καί ἄν ὁ Θεός βάλει τό χέρι του καί ἀνατρέψει τά σχέδια τῶν ἀνθρώπων, πού ἐν ἐπιγνώσει ὑπηρετοῦν τό διάβολο.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Το μάθημα των Θρησκευτικών

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Η ΙΕΡΑ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπί δύο χρόνια «μελετᾶ» τό σκοπό καί τό χαρακτήρα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά σχολεῖα τῆς πατρίδας μας καί δέν ἀποφασίζει καθαρά και ἀπερίφραστα τό ἁπλό καί τό αὐτονόητο, ὅτι δηλ. το Μ.τ.Θ. πρέπει κυρίως καί προπαντός νά εἶναι κατηχητικό καί ὁμολογιακό, παράλληλα δέ νά περιέχει καί μερικά πληροφοριακά στοιχεῖα γιά τίς ἄλλες θρησκεῖες.

Ἡ Ἐκκλησία ἐκεῖ πρέπει νά στρέψει τό ἐνδιαφέρον της καί αὐτό να ζητᾶ γιά τήν πλειονότητα τῶν μαθητῶν, πού εἶναι Ὀρθόδοξοι. Οἱ ἀλλοδαποί μαθητές, ὅταν δέν ἔχουν ἐνδιαφέρον γιά τό μάθημα, ἄς ἀπαλλάσσονται. Εἶναι ἀπαράδεκτο νά χάσει τό Μ.τ.Θ. τόν κατηχητικό του χαρακτήρα ἐξαιτίας τῶν ἀλλοδαπῶν μαθητῶν ἤ ἀπό τό φόβο μήπως βρεθοῦν μέσα στά σχολεῖα ἑτερόδοξοι καί ἀλλόθρησκοι θεολόγοι. Γιατί τόση ἀνησυχία; Ἐάν ὑπάρχουν πολλοί μαθητές σέ ἕνα σχολεῖο, πού ἀνήκουν στο ἴδιο θρήσκευμα, ἄς διδαχθοῦν τά στοιχεῖα τῆς θρησκείας τους. Ὅμως κάτι τέτοιο δέν ὑπάρχει, δέν ἔχει ἐμφανιστεῖ πουθενά.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Η φιλαργυρία

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 16/12/2011

ΠΟΛΛΟΙ ἄνθρωποι παραπονοῦνται γιὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν κοινωνία καὶ ἀναφέρονται στὸ ρόλο ἐκείνων, ποὺ ἔχουν κάποια ἐξουσία. Μὲ ἐπιμονὴ καὶ σταθερότητα προτείνουν διάφορες λύσεις, γιὰ τὴ βελτίωση τῶν πραγμάτων, χωρὶς ὡστόσο νὰ ἔχουν γνώση καὶ σχετικὴ ἐμπειρία. Ζοῦν μέσα σὲ ἕνα κλίμα ἀναστάτωσης καὶ ἐκνευρισμοῦ, γεγονὸς ποὺ μειώνει τὴν ἐλπίδα ὅτι αὔριο τὰ πράγματα θὰ γίνουν καλύτερα.

Κάτι, λοιπόν, λείπει ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, γι΄ αὐτὸ καὶ βρίσκονται σὲ αὐτὸ τὸ κατάντημα. Προσπάθησα πολλὲς φορὲς νὰ τὸ ἐπισημάνω καὶ νὰ τὸ περιγράψω, ἀλλὰ δὲν κατέληξα πουθενά. Κάποια μέρα ὅμως μελετώντας τὴν Καινὴ Διαθήκη, γιὰ πνευματικὴ τροφοδοσία, ἔπεσα πάνω σ΄ ἕνα λόγο τοῦ Παύλου πρὸς τὸ μαθητὴ του Τιμόθεο καὶ χάρηκα, γιατί εἶχα βρεῖ αὐτὸ ποὺ ἐπίμονα ἔψαχνα… Διαβάστε περισσότερα

Η αληθινή ζωή (Κυριακή Ζ΄ Λουκά). π. Διονύσιος Τάτσης

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 28/10/2011

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης

Στὴν ἐποχὴ τῶν Ἀποστόλων ὑπῆρχαν καὶ ἰουδαΐζοντες χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ὑποστήριζαν ὅτι ἔπρεπε νὰ τηρεῖται ὁ Νόμος τοῦ Μωυσῆ προκειμένου νὰ δικαιωθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Αὐτοὺς τοὺς χριστιανοὺς οἱ Ἀπόστολοι καὶ ἰδιαίτερα ὁ Παῦλος ἔλεγχαν αὐστηρὰ καὶ τόνιζαν ὅτι οἱ διατάξεις τοῦ Νόμου δὲν πρέπει νὰ τηροῦνται, γιατὶ ἡ σωτηρία προῆλθε μὲ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ, τὸ πάθος του καὶ τὴν ἀνάστασή του.

Ἕνας ἐπίσκοπος σημειώνει σχετικά: “Ὁ Χριστὸς μᾶς χάρισε τὴν ἀληθινὴ ζωή. Κανένα καλὸ ἔργο καὶ καμμιὰ διάταξη τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου δὲν μπορεῖ νὰ ζωοποιήσει τὸν ἄνθρωπο. Μόνον ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τὸν κάνει ζωντανὸ μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ὁ Κύριος μᾶς προσφέρει τὴ θεία δικαιοσύνη καὶ τὴ θεία ζωή του”…

Σκοπὸς τῆς παρούσης ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἀγαθὴ προαίρεση καὶ τὸν καθοδηγεῖ ἡ πίστη στὸν Χριστό, ἀγωνίζεται μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις γιὰ τὸν ἐξαγιασμό του. Εὑρισκόμενος πάντα μέσα στὴν Ἐκκλησία, προσπαθεῖ νὰ ζεῖ μὲ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς του καὶ μὲ ταπείνωση, ζητώντας τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἐξασφαλίζει τὶς ἀναγκαῖες προϋποθέσεις, γιὰ νὰ ἔχει ἡ κατὰ Θεὸν πορεία του πνευματικὰ ἀποτελέσματα. Παράλληλα, μὲ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον, μελετᾶ τὴν Ἁγία Γραφή, τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων, γιὰ νὰ ἀντλεῖ χρήσιμα διδάγματα, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μπορεῖ εὐκολότερα νὰ ἀντιμετωπίζει τὶς ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου. Στὰ ἱερὰ αὐτὰ κείμενα βρίσκει φωτεινὰ παραδείγματα ἁγίων ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ πλούσια πνευματικὴ ἐμπειρία. Μελετώντας ἀνοίγονται μπροστά του νέοι ὁρίζοντες καὶ παρακινεῖται γιὰ ἐντονότερο ἀγώνα.

Πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com/2011/11/blog-post_1388.html