Russia’s Orthodox Church freezes ties with Constantinople over Ukraine spat
MOSCOW (Reuters) – Russia’s Orthodox Church said on Friday it would no longer participate in structures chaired by the Ecumenical Patriarchate of Constantinople, deepening a row in Orthodox Christianity over the Ukrainian Church’s bid to break away from Moscow’s orbit.
The Russian Orthodox Church’s Holy Synod ruling body convened on Friday to consider how to respond as the Ukrainian Orthodox Church has courted Constantinople to formally make it a self-governing body independent of Moscow.
Ukraine’s pro-Western political leaders have sought step by step to take the former Soviet republic out of Moscow’s orbit after Russia annexed the Crimean peninsula in 2014 and a Moscow-backed insurgency broke out in eastern Ukraine.
Vladimir Legoida, a Russian Church spokesman, said the Holy Synod had decided to suspend its participation in all structures chaired or co-chaired by representatives of the Patriarchate of Constantinople.
It is also suspending all services with top priests of the Patriarchate of Constantinople and will not commemorate the Ecumenical Patriarch Bartholomew I in its services, Legoida wrote on social media, summarizing the outcome of the meeting.
“Essentially this is a breakdown of relations. To take an example from secular life, the decision is roughly equivalent to cutting diplomatic ties,” the Russian Church’s Metropolitan Ilarion was quoted by RIA news agency as saying.
RIVAL CHURCHES
The Moscow Patriarchate is part of the Russian Orthodox Church and has a sizeable following in Ukraine.
Kiev considers it a tool for the Kremlin to wield influence, while the Moscow Patriarchate sees itself as the only legitimate Orthodox Church in Ukraine.
The Kremlin said it was following the situation closely and opposed any split in Orthodoxy, adding that the state should not intervene in church matters.
“Of course for Moscow and indeed for the entire Orthodox world the single preferable scenario is the preservation of unity of this Orthodox world,” Kremlin spokesman Dmitry Peskov told reporters on a conference call.
The Moscow Patriarchate vies for influence in Ukraine with the Kiev Patriarchate – a branch of the Orthodox Church that broke away from Moscow in 1992 after the fall of the Soviet Union – and with other Orthodox and Catholic denominations.
The Kiev Patriarchate’s leader has been sharply critical of Russian President Vladimir Putin and in 2014 suggested he was possessed by Satan.
The Ecumenical Patriarch does not wield the power enjoyed by the Pope in the Roman Catholic Church but is traditionally regarded as the ‘first among equals’ among the patriarchs of the self-governing Orthodox churches and also as the spiritual leader of the roughly 300 million Orthodox Christians worldwide.
The Ecumenical Patriarch, currently Bartholomew, also holds the title of Archbishop of Constantinople, the old Greek name for Istanbul, Turkey’s largest city. The city fell to the Muslim Turks in 1453 but has remained the historic seat of Orthodoxy.
However Russia has long been home to the world’s largest Orthodox Christian Church.
Editing by Gareth Jones
Our Standards:The Thomson Reuters Trust Principles.
Πῶς πρέπει νά προσέχει τόν ἑαυτό του ὅποιος ζεῖ μέσα στόν κόσμο
Ο θάνατος του δόγματος – π. Ιωάννης Ρωμανίδης (video – mp3)
Λίστα με αποσπάσματα από τα μαθήματα του π. Ιωάννη: εδώ
Λίστα με ολόκληρα τα μαθήματα: εδώ https://www.youtube.com/watch?v=HEdJj…
Ο π. Ιωάννης:
α) Επανέφερε στον ακαδημαϊκό Θεολογικό χώρο την προτεραιότητα της πατερικής εμπειρικής θεολογήσεως, παραμερίζοντας τον διανοητικό-στοχαστικό-μεταφυσικό τρόπο θεολογήσεως.
β) Συνέδεσε την ακαδημαϊκή θεολογία με την λατρεία και την φιλοκαλική παράδοση, καταδεικνύοντας την αλληλοπεριχώρηση θεολογίας και πνευματικής ζωής και τον ποιμαντικό-θεραπευτικό χαρακτήρα της δογματικής θεολογήσεως.
γ) Διείδε και υιοθέτησε στη θεολογική μέθοδο τον στενό σύνδεσμο δόγματος και ιστορίας και γι’ αυτό μπόρεσε να κατανοήσει, όσο λίγοι, την αλλοτρίωση και πτώση της θεολογίας στη Δυτική Ευρώπη, που επήλθε με την φραγκική κατάκτηση και αποβολή. Η καλή γνώση της ιστορίας εξ άλλου Φραγκοσύνης και Ρωμαιοσύνης (προοριζόταν για καθηγητής της Ιστορίας στο Yale) τον βοήθησε να διαπιστώσει και αναλύσει τη διαμετρική διαφορά Φράγκικου και Ρωμαίικου πολιτισμού, εισάγοντας ρωμαίικα κλειδιά στη διερεύνηση της ιστορίας και του πολιτισμού μας.
δ) Βοήθησε έτσι την πληρέστερη έρευνα και του Ελληνισμού, έξω από τις κατασκευασμένες δυτικές θέσεις, με την ορθή -ως απόλυτα τεκμηριωμένη- χρήση των ιστορικών μας ονομάτων, της σημασίας και δυναμικής τους στην ιστορική μας πορεία. Πηγή: https://www.impantokratoros.gr/romani…
Μπορείτε να αγοράσετε βιβλία για τον π. Ιωάννη εδώ: https://www.greekorthodoxbooks.com/99…
Αγίου Ιγνατίου Μπριαντιανίνωφ – Ανάγνωση κειμένων (video – mp3)
Κάντε κλικ σε αυτή την πρόταση για να κατευθυνθείτε στη λίστα με τα video στο YouTube.
Διαβάζει ο Φώτης Τσακίρης
Καλή ακρόαση και καλό Παράδεισο!
Βιογραφία Αγίου Μπριαντσιανίνωφ
Ο Άγιος Ιγνάτιος (Μπριαντσιανίνωφ) γεννήθηκε το έτος 1807 μ.Χ. στην κωμόπολη Ποκρόφσκ της επαρχίας Βολογκντά της Ρωσίας από οικογένεια της παλαιάς αριστοκρατίας. Στο βάπτισμα έλαβε το όνομα Δημήτριος. Από μικρός αποσυρόταν στην ερημιά για προσευχή και με λαχτάρα διάβαζε βίους Αγίων.
Ο τόπος όπου μεγάλωσε ήταν γεμάτος από μονές και σκήτες και γι’ αυτό τον λόγο ονομαζόταν «Θηβαΐδα της Ρωσίας». Το πνευματικό αυτό περιβάλλον επέδρασε πολύ στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και στην καλλιέργεια της ευσέβειάς του. Αφού έλαβε την εγκύκλια μόρφωση φοίτησε στην Στρατιωτική Σχολή Μηχανικού στην Αγία Πετρούπολη και οι επιδόσεις του ήταν εξαιρετικές, γι’ αυτό τέθηκε υπό την προστασία του μελλοντικού τσάρου Νικολάου Α΄. Παρά την πρόοδό του στη σχολή, εκείνος επιθυμούσε να ακολουθήσει το δρόμο της μοναχικής πολιτείας. Είχε μυστικές επαφές με πατέρες της Μονής Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι, οι οποίοι τον ενθάρρυναν στην αναζήτησή του. Μια σοβαρή ασθένειά του το έτος 1826 μ.Χ., όταν ήταν είκοσι ετών, τον έκανε να παραιτηθεί από την σχολή παρά τις αντιρρήσεις των αξιωματικών. Αμέσως εγκαταβιώνει στη μονή του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ στην Πετρούπολη.
Εκεί συνδέεται πνευματικά με τον Στάρετς Λεωνίδα, της Όπτινα, ο οποίος διέμενε εκείνο τον καιρό στη μονή. Στην συνέχεια πήγε στη μονή του Αγίου Κυρίλλου Πετρουπόλεως, όπου γνώρισε τον Στάρετς Θεοφάνη. Εκεί έμεινε τέσσερα ακόμη χρόνια, για να καταλήξει κοντά στον γέροντά του Λεωνίδα στη μονή της Όπτινα. Κείρεται μοναχός το 1831 μ.Χ. και ονομάζεται Ιγνάτιος. Λίγο καιρό αργότερα χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος. Διορίσθηκε κατόπιν ηγούμενος της Μονής Λοπώφ, στην επισκοπική περιφέρεια του Βολογκντά, η οποία βρισκόταν σε πλήρη ερήμωση. Αν και ήταν νέος και με εύθραυστη υγεία, επέδειξε αμέσως μεγάλη ικανότητα και στα διοικητικά και στην πνευματική καθοδήγηση. Οι μοναχοί αυξήθηκαν, τα κτήρια αποκαταστάθηκαν και η μονή λειτουργούσε με ευταξία. Ο Ιγνάτιος μετά από νέα σκληρή ασθένεια, υποχρεώθηκε να μεταβεί σε άλλη μονή στην επισκοπή της Μόσχας. Όταν ο τσάρος άκουσε να γίνεται λόγος για τον προστατευόμενό του, τον διόρισε αρχιμανδρίτη και ηγούμενο της Μονής του Αγίου Σεργίου, κοντά στην Αγία Πετρούπολη. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα αναστήλωσε τα κτήρια, αποκατέστησε αυστηρή κοινοβιακή τάξη και πιστή τήρηση του Τυπικού λειτουργικού, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστεί ο αριθμός των προσκυνητών καθώς και των υποψηφίων για τον μοναχικό βίο.
Παρά τις διαδοχικές αρρώστιες που τον εξαντλούσαν επέδειξε αξιόλογες αρετές και ικανότητες, ως προς την πνευματική καθοδήγηση των μοναχών του. Υπογράμμιζε ιδίως την σημασία της εξομολόγησης όλων των λογισμών στον πνευματικό πατέρα και του εσωτερικού πολέμου που διεξάγεται με όπλα την επαγρύπνηση, τη νήψη και την μονολόγιστο Ευχή. Τέσσερα χρόνια αργότερα, διορίστηκε επόπτης όλων των μονών της περιοχής της Αγίας Πετρούπολης και η επιρροή του έγινε πλέον αισθητή σε μεγάλη μερίδα νέων, του δημιούργησε όμως πολυάριθμους εχθρούς. Το 1847, εξαντλημένος σωματικά, απαλλάχθηκε προσωρινά από τα καθήκοντά του και αποσύρθηκε στην Μονή Νικολάου Μπαμπάγεβο.
Εκεί έγραψε πολυάριθμες πνευματικές επιστολές και πραγματείες, που αναφέρονταν κυρίως στη νοερά προσευχή. Ανέλαβε εκ νέου τα καθήκοντά του στην Μονή του Αγίου Σέργιου και το 1857, χειροτονήθηκε επίσκοπος Σταυρουπόλεως, στην περιοχή τού Καυκάσου και του Ευξείνου Πόντου και ανάλωσε τις δυνάμεις του διατρέχοντας την αχανή επισκοπική του περιφέρεια και συνέβαλε πολύ στην χριστιανική μόρφωση των νέων. Το 1861, νέα σοβαρή αρρώστια καταρράκωσε οριστικά την υγεία του και ο άγιος έλαβε την έγκριση να αποσυρθεί στην Μονή Νικολάου Μπαμπάγεβο, όπου κοιμήθηκε ειρηνικά, στις 30 Απριλίου 1867, σε ηλικία 60 ετών, αφήνοντας πίσω του πλούσια πνευματική κληρονομιά. Μετά την μακαριστή εκδημία του, ο άγιος Ιγνάτιος εμφανίστηκε μέσα σε λαμπρό φως σε ένα από τα πνευματικά του τέκνα, που υπέφερε τις επιθέσεις των δαιμόνων, λέγοντάς του: «Ό,τι έγραψα στα βιβλία μου είναι η αλήθεια!».
Πηγή: https://www.pemptousia.gr/2016/04/bri…