Ὁ γερμανικὸς «πολιτισμὸς» …και ο Ελληνικός…

 

(Ὁ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ Διεθνοῦς Ἐρυθροῦ Σταυροῦ στην Ἑλλάδα, ὁ Σουηδὸς Στοῦρε Λιννέρ, στὸ βιβλίο του «Ἡ Ὀδύσσειά μου» γράφει γιὰ τὸ Δίστομο:)

Παντρευτήκαμε στὶς 14 Ἰουνίου. Ὁ ὑπεύθυνος τῆς ἑλληνικῆς ἐπιτροπῆς Ἔμιλ Σάντστρομ παρέθεσε γαμήλιο γεῦμα πρὸς τιμήν μας. Ἀργὰ τὸ βράδυ μὲ πλησίασε καὶ μὲ ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὰ γέλια καὶ τὶς φωνές, πρὸς μία γωνιὰ ὅπου θὰ μπορούσαμε νὰ μιλήσουμε οἱ δύο μας. Μοῦ ἔδειξε ἕνα τηλεγράφημα ποὺ μόλις εἶχε λάβει: οἱ Γερμανοὶ ἔσφαζαν γιὰ τρεῖς ἡμέρες τὸν πληθυσμὸ τοῦ Διστόμου, στὴν περιοχὴ τῶν Δελφῶν, καὶ στὴ συνέχεια πυρπόλησαν τὸ χωριό. Πιθανοὶ ἐπιζῶντες εἶχαν ἀνάγκη ἄμεσης βοήθειας. Τὸ Δίστομο ἦταν μέσα στὰ ὅρια τῆς περιοχῆς τὴν ὁποία, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ἤμουν ἁρμόδιος νὰ τροφοδοτῶ μὲ τρόφιμα καὶ φάρμακα. Ἔδωσα μὲ τὴ σειρά μου τὸ τηλεγράφημα στὴν Κλειὼ νὰ τὸ διαβάση, ἐκείνη ἔγνεψε κ᾽ ἔτσι ἀποχωρήσαμε διακριτικὰ ἀπὸ τὴ χαρούμενη γιορτή.

Περίπου μιὰ ὥρα ἀργότερα ἤμασταν καθ᾽ ὁδὸν μέσα στὴ νύχτα. Ἀπαιτήθηκε ἀνυπόφορα μεγάλο χρονικὸ διάστημα ἕως ὅτου διασχίσουμε τοὺς χαλασμένους δρόμους καὶ τὰ πολλὰ μπλόκα γιὰ νὰ φτάσουμε, χαράματα πιά, στὸν κεντρικὸ δρόμο ποὺ ὡδηγοῦσε στὸ Δίστομο. Ἀπὸ τὶς ἄκρες τοῦ δρόμου ἀνασηκώνονταν γύπες ἀπὸ χαμηλὸ ὕψος, ἀργὰ καὶ ἀπρόθυμα, ὅταν μᾶς ἄκουγαν ποὺ πλησιάζαμε. Σὲ κάθε δέντρο, κατὰ μῆκος τοῦ δρόμου καὶ γιὰ ἑκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ἀνθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα μὲ ξιφολόγχες, κάποια ἐκ τῶν ὁποίων ἦταν ἀκόμη ζωντανά. Ἦταν οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ ποὺ τιμωρήθηκαν μ᾽ αὐτὸ τὸν τρόπο: θεωρήθηκαν ὕποπτοι γιὰ παροχὴ βοήθειας στοὺς ἀντάρτες τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι ἐπιτέθηκαν σὲ δύναμι τῶν Ἒς-Ἔς.

Ἡ μυρωδιὰ ἦταν ἀνυπόφορη. Μέσα στὸ χωριὸ …

Καὶ ὁ Ἑλληνικὸς Πολιτισμός:

Λίγο καιρὸ ἀργότερα ἡ ἐπαφή μας μὲ τὸ Δίστομο θ᾽ ἀποκτοῦσε καὶ ἕναν ἀξιοσημείωτο ἐπίλογο. Ὅταν τὰ γερμανικὰ στρατεύματα κατοχῆς ἀναγκάστηκαν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν Ἑλλάδα, …η συνέχεια εδώ: + xrspitha.gr

 

Χάγη: Η Γερμανία πέτυχε το σκοπό της

Δικαστική νίκη για τη Γερμανία συνιστά η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, σύμφωνα με την οποία δικαστήρια ξένων χωρών δεν μπορούν να δικάζουν το γερμανικό κράτος. Κατά συνέπεια, οι καταδικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων ξένων χωρών δεν ισχύουν.

«Το Δικαστήριο θεωρεί ότι η άρνηση των ιταλικών δικαστηρίων να αναγνωρίσουν την ετεροδικία συνιστά παράβαση των υποχρεώσεών τους απέναντι στο γερμανικό κράτος» ανακοίνωσε ο δικαστής Χισάσι Οουάντα, κατά την ανάγνωση της απόφασης σε δημόσια συνεδρίαση στη Χάγη.

Η Γερμανία είχε προσφύγει με τον τρόπο αυτό και κατά απόφασης του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, το οποίο είχε επιδικάσει αποζημιώσεις 28 εκατ. ευρώ στα θύματα του Διστόμου, που σφαγιάστηκαν από τους ναζί στις 10 Ιουνίου 1944. Την προσφυγή της Γερμανίας είχε απορρίψει ο Άρειος Πάγος το 2000.

Η Γερμανία αρνήθηκε να καταβάλει την αποζημίωση και η ελληνική πλευρά, δια του δικηγόρου Ιωάννη Σταμούλη, είχε προχωρήσει σε αναγκαστική εκτέλεση κατά των περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα. Η Γερμανία άσκησε ανακοπή, η οποία έγινε δεκτή από το ελληνικό δικαστήριο.

Η Γερμανία στη συνέχεια στράφηκε κατά της Ιταλίας, δικαστήριο της οποίας είχε αποφανθεί ότι οι κάτοικοι του Διστόμου μπορούν να αποζημιωθούν προβαίνοντας σε κατάσχεση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στη χώρα. Η ιταλική υπερασπιστική γραμμή ήταν ότι δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ετεροδικία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και ότι αυτή αφορά μόνο την επίλυση διαφορών μεταξύ φιλικών κρατών.

Πηγή: defence-point.gr