Προς επίδοξους… ιεροκήρυκες: Περί ησυχίας (Αββάς Αμμωνάς) | Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ

Γνωρίζετε βέβαια αγαπητοί μου αδελφοί, ότι από τότε που έγινε η παράβασις των πρωτοπλάστων, δεν μπορεί η ψυχή να γνωρίση, όπως πρέπει, τον Θεό, εάν δεν περιοριστή μακρυά από τους ανθρώπους και από κάθε περισπασμό. Διότι τότε θα δοκιμάση τον πόλεμο των εχθρών της. Και αφού νικήση σε κάθε προσβολή των αντιπάλων, τότε το πνεύμα του Θεού θα κατοικήση μέσα της και όλος ο κόπος της θα μεταβληθή σε χαρά και αγαλλίασι. Βέβαια στον καιρό του πολέμου θα υπομείνη θλίψεις, στενοχώριες και άλλα πολυποίκιλα βάσανα. Αλλά ας μη φοβηθή. Δεν θα νικηθή, εφ’ όσον αγωνίζεται στην ησυχία.

Η συνέχεια εδώ: Προς επίδοξους… ιεροκήρυκες: Περί ησυχίας (Αββάς Αμμωνάς) | Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ

Να αποφεύγεις να μιλάς για την αρετή στους πολλούς, γιατί θα φανείς γελοίος στους ανόητους -το όμοιο χαίρεται με το όμοιό του! Άγιος Αντώνιος

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ – Α΄ ΤΟΜΟΣ

Μέγας Αντώνιος: Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων σε 170 κεφάλαια

κεφ. 81-85

81. Αν κατέχεις καμιά υψηλή εξουσία, μη φοβερίσεις εύκολα κανέναν με θάνατο, έχοντας υπόψη σου ότι και συ φυσικώς είσαι υποκείμενος στο θάνατο και ότι η ψυχή βγάζει από πάνω της το σώμα σαν τελευταίο ένδυμα. Αυτό έχοντας υπόψη σου να εξασκείσαι πάντοτε στην πραότητα και να ευεργετείς, ευχαριστώντας πάντοτε το Θεό. Γιατί εκείνος που δεν ευσπλαχνίζεται τους άλλους δεν έχει αρετή πάνω του.

82. Το θάνατο, είναι αδύνατο και δεν υπάρχει τρόπος να τον αποφύγομε. Αυτό το γνωρίζουν οι πραγματικά στοχαστικοί άνθρωποι και γυμνασμένοι στις αρετές και στις θεάρεστες σκέψεις, και δέχονται το θάνατο χωρίς στεναγμούς και φόβο και υπερβολική λύπη, έχοντας υπόψη ότι δεν μπορούν να τον αποφύγουν και ότι μ’ αυτόν γλυτώνουν από τα κακά και δυσάρεστα του βίου.

83. Εκείνους που έχουν λησμονήσει ολότελα την ενάρετη ζωή που είναι αρεστή στο Θεό και δεν πιστεύουν τις σωστές και θεάρεστες διδασκαλίες, δεν πρέπει να τους μισούμε αλλά μάλλον να τους συμπονούμε, γιατί είναι βλαμμένη η διακριτική δύναμη της ψυχής τους και είναι τυφλή η καρδιά και η διάνοιά τους. Αυτοί χάνονται γιατί από άγνοια δέχτηκαν το κακό ως καλό και δεν γνωρίζουν το Θεό οι τρισάθλιοι και μωροί.

84. Να αποφεύγεις να μιλάς για την αρετή και την ευσέβεια στους πολλούς. Δεν το λέω αυτό από φθόνο, αλλά γιατί κατά την γνώμη μου θα φανείς γελοίος στους ανόητους. Το όμοιο χαίρεται με το όμοιό του. Οι λόγοι για την αρετή και την ευσέβεια έχουν λίγους ακροατές και ίσως εντελώς μετρημένους. Καλύτερα να μην μιλάς, παρεκτός μόνο εκείνα που θέλει ο Θεός για την σωτηρία του ανθρώπου.

85. Η ψυχή πάσχει μαζί με το σώμα, ενώ το σώμα δεν πάσχει μαζί με την ψυχή. Λόγου χάρη, όταν κόβεται το σώμα, υποφέρει και η ψυχή. Όταν το σώμα είναι δυνατό και γερό, συνευχαριστιέται το παθητικό μέρος της ψυχής. Όταν όμως σκέφτεται η ψυχή, δεν σκέφτεται και το σώμα, αλλά μένει μόνο του κατά μέρος, γιατί η σκέψη είναι ιδιότητα της ψυχής. Όπως και η άγνοια, η υπερηφάνεια, η απιστία, η πλεονεξία, το μίσος, ο φθόνος, η οργή, η αδιαφορία, η κενοδοξία, η επιθυμία της τιμής, η διχόνοια και η αίσθηση του καλού. Όλα αυτά τα ενεργεί η ψυχή.

 Πηγή: http://paterikakeimena.blogspot.gr/2010/01/170.html

π. Σάββας Αγιορείτης. Περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ (2)

Ἀγνώστου συγγραφέως:Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ_2_mp3)

Π. Σάββας 2012-03-15_ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ_Β΄ ΜΕΡΟΣ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 15-03-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

Πηγή: paterikos1.wordpress.com

π. Σάββας Αγιορείτης. Περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ (1).mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 08-03-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Προτεινόμενα:

• Μοναχική ζωή.Ι.Μ.Μ.Λαύρας.Συνεχίζει τίς «τρέλλες του».
• Μοναχική ζωή.Ι.Μ.Μ.Λαύρας.Ἐμπαιγμός τοῦ «κόσμου».
• Διατὶ ὀνομάζομεν Μεγάλη αὐτήν τήν Ἑβδομάδα. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
• Δέν ὑπάρχει ὡραιότερη πράξη μπροστά στά μάτια τοῦ Θεοῦ ἀπό τή ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο.
• Ὁ γέρων Ἰουστίνος Πόποβιτς (Μητρ. Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς – Μητρ. Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς)

Πηγή: paterikos1.wordpress.com

Οι θλίψεις και τα λυπηρά που συμβαίνουν στη ζωή, γίνονται αφορμή στους ανδρείους και άξιους αγωνιστές να στεφανωθούν από το Θεό. Άγ. Αντώνιος

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ – Α΄ ΤΟΜΟΣ

Μέγας Αντώνιος: Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων σε 170 κεφάλαια

κεφ. 76-80

76. Πρέπει να έχομε υπόψη ακατάπαυστα οι φρόνιμοι άνθρωποι ότι με το να υποφέρομε μικρούς και λιγόκαιρους κόπους στη ζωή, πολύ μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση απολαμβάνομε μετά το θάνατο. Γι΄αυτό εκείνος που πολεμά κατά των παθών του και θέλει να στεφανωθεί από το Θεό, αν πέσει σε αμαρτία, ας μη χάσει το θάρρος του και μείνει στη πτώση του απελπισμένος, αλλά να σηκωθεί και ν’ αρχίσει πάλι να αγωνίζεται και να φροντίσει να στεφανωθεί. Και αν ξαναπέσει, πρέπει μέχρι την τελευταία αναπνοή να σηκώνεται. Γιατί οι σωματικοί κόποι είναι όπλα και μέσα για ν’ αποκτήσομε τις αρετές και σώζουν την ψυχή.

 77. Οι θλίψεις και τα λυπηρά που συμβαίνουν στη ζωή, γίνονται αφορμή στους ανδρείους και άξιους αγωνιστές να στεφανωθούν από το Θεό. Γι’ αυτό πρέπει στη ζωή τους να γίνουν σαν νεκροί για όλα τα βιοτικά πράγματα. Fιατί ο νεκρός δεν θα φροντίσει ποτέ για τίποτε αυτού του κόσμου.

 78. Δεν πρέπει η λογική και αγωνιζόμενη ψυχή, ευθύς αμέσως να φοβάται και να δειλιάζει απέναντι στα πάθη, γιατί έτσι θα θεωρηθεί δειλή και θα περιφρονηθεί. Γιατί η ψυχή που ταράζεται από τις φαντασίες της ζωής, απομακρύνεται από τα πρέποντα. Στα αιώνια αγαθά προηγούνται οι αρετές της ψυχής μας, ενώ στις αιώνιες κολάσεις αιτία είναι οι θεληματικές κακίες των ανθρώπων.

 79. Ο λογικός άνθρωπος πολεμείται δια μέσου των αισθήσεων από τα ψυχικά πάθη. Πέντε είναι οι αισθήσεις του σώματος: όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση, αφή. Υποκύπτοντας μέσω των αισθήσεων αυτών στα τέσσερα πάθη αιχμαλωτίζεται η άθλια ψυχή. Κι είναι αυτά τα τέσσερα πάθη της ψυχής: κενοδοξία, χαρά, θυμός, δειλία. Όταν λοιπόν ο άνθρωπος με τη φρόνηση και την επανειλημμένη σκέψη σαν καλός στρατηγός γίνει κύριος των παθών και τα νικήσει, δεν πολεμείται πλέον από αυτά, αλλά έχει ειρήνη στην ψυχή του και στεφανώνεται από το Θεό ως νικητής.

 80. Από εκείνους που διανυκτερεύουν στα πανδοχεία, μερικοί βρίσκουν κρεβάτια. άλλοι δεν έχουν κρεβάτι. κοιμούνται στο πάτωμα και εντούτοις ροχαλίζουν όπως κι εκείνοι που κοιμούνται σε κρεβάτι. Κι όταν περάσει η νύχτα, πρωί- πρωί αφήνουν το κρεβάτι τους και το πανδοχείο και φεύγουν όλοι μαζί, έχοντας μόνο τα πράγματά τους. Κατά τον ίδιο τρόπο και όλοι όσοι γεννιούνται σ’ αυτόν τον κόσμο, και οι φτωχοί και οι πλούσιοι και επίσημοι, βγαίνουν από την ζωή σαν από πανδοχείο, χωρίς να παίρνουν μαζί τους τίποτε από τις απολαύσεις του βίου και από τα πλούτη τους, παρά μόνον τα έργα τους, καλά ή κακά, όσα έκαναν στη ζωή τους.

 Πηγή: http://paterikakeimena.blogspot.gr/2010/01/170.html

Μέγας Αντώνιος: Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων (71-75)

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ – Α΄ ΤΟΜΟΣ

Μέγας Αντώνιος: Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων σε 170 κεφάλαια

κεφ. 71-75

71. Πρέπει οι άνθρωποι ή τίποτε το περιττό να μην αποκτούν, ή αν έχουν, να γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι όλα τα πράγματα της ζωής αυτής είναι από τη φύση τους φθαρτά και εύκολα αφαιρούνται και πετιούνται και κομματιάζονται. Επομένως δεν πρέπει να θλίβονται με όσα συμβαίνουν.

72. Γνώριζε ότι οι σωματικοί πόνοι είναι φυσικοί για το σώμα, αφού είναι φθαρτό και υλικό. Πρέπει λοιπόν σ’ αυτές τις περιπτώσεις η παιδαγωγημένη ψυχή να προβάλλει ευχαρίστως καρτερία και υπομονή και να μη κατηγορεί το Θεό γιατί έπλασε το σώμα.

73. Εκείνοι που αγωνίζονται στους ολυμπιακούς αγώνες δεν παίρνουν το στεφάνι όταν νικήσουν τον πρώτο ή τον δεύτερο ή τον τρίτο, αλλά όταν νικήσουν όλους τους συναγωνιζομένους. Έτσι και όποιος θέλει να στεφανωθεί από το Θεό, πρέπει να γυμνάζει τη ψυχή του στη σωφροσύνη. όχι μόνο σε ότι έχει σχέση με το σώμα, αλλά και στα σχετικά με τα κέρδη και τις αρπαγές και το φθόνο και τις τροφές και τη ματαιοδοξία και τις κατηγορίες και τους θανάτους και όλα τα παρόμοια.

74. Να μην ακολουθούμε την ενάρετη και θεάρεστη διαγωγή για να μας επαινέσουν οι άνθρωποι, αλλά για τη σωτηρία της ψυχής ας προτιμήσομε την ενάρετη ζωή. Γιατί κάθε ημέρα ο θάνατος είναι μπροστά στα μάτια μας και τα ανθρώπινα είναι αβέβαια και σκοτεινά.

75. Στην εξουσία μας είναι να ζήσομε με σωφροσύνη. το να γίνομε όμως πλούσιοι δεν είναι στην εξουσία μας. Τι λοιπόν; Πρέπει να καταδικάσομε την ψυχή μας για χάρη μιας λιγόκαιρης φαντασίας του πλούτου που δεν είναι στην εξουσία μας να αποκτήσομε; Και να είναι ο πλούτος το μόνο που επιθυμούμε; Πόσο ανόητα τρέχομε χωρίς να γνωρίζομε ότι πρώτη απ’ όλες τις αρετές είναι η ταπεινοφροσύνη, όπως και πρώτο απ’ όλα τα πάθη είναι η γαστριμαργία και η επιθυμία των υλικών πραγμάτων!

Πηγή: paterikakeimena.blogspot.com

Ὁ Θεός, τό γλυκύ καί πρᾶγμα… ἐξ ἀγαθότητος μόνης ἠθέλησε νά κινηθῇ διά νά δημιουργῆσῃ πάντα τά ὄντα. Ἀγ. Νικοδήμου

ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ

«ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ»

ΤΟΙΣ   ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ

(1)

Ὁ Θεός, τό γλυκύ καί πρᾶγμα καί ὄνομα τό παντοπόθητον καί παμπόθητον ὄν τό κατά πᾶσαν ἀπόλυτον ἀνάγκην ἀναγκαίαν ἔχον τήν ὕπαρξιν, καί τοῦ ὁποίου ἡ ἀνυπαρξία κατά πάντα ἐστίν ἀδύνατος ἀκίνητος ὧν, καί ἐν ἄκινητῳ ταυτότητι μονίμως πεπηγώς, κατά τόν ἐξοχώτατον ἐν Θεολόγοις Διονύσιον τόν Ἀρεοπαγίτην, ἐξ ἀγαθότητος μόνης ἠθέλησε νά κινηθῇ διά νά δημιουργῆσῃ πάντα τά ὄντα ὑλικά τέ καί ἄϋλα «κινεῖσθαι γάρ τόν Θεόν, ὁ αὐτός ἔφη. Ἱεροφάντης, εὐσεβῶς οἰητέον, οὐ κατά φορᾶν, ἥ ἀλλοίωσιν, ἥ ἑτεροίωσιν ἥ τροπήν, τοπικήν κίνησιν οὐ τήν εὐθεῖαν, οὐ τήν κυκλοφορικήν, οὐ τήν ἐξ ἀμφοῖν, οὐ τήν νοητήν, οὐ τήν ψυχικήν, ού την φυσικήν, ἀλλα τῷ εἴς ουσίαν ἄγεῖν τόν Θεόν, καί συνέχειν τά πάντα, καί παντοίως πάντων προνοεῖν»,(Περί θείων ὀνομάτ. Κεφ, θ.’). Ὅθεν καί ὁ θεῖος Αὐγουστῖνος χαριέντως λέγει: «Ἀκίνητός ἔστι, καί τά πάντα κινεῖ». Ἠθέλησε δε νά τά δημιουργήσῃ, ὄχι διά νά στέκωνται ἀκίνητα καί ἀργά, ἀλλά διά νά κινοῦνται πάντοτε, καί τρόπον τινά νά γυμνάζωνται καί ἠ αἰτία εἶναι, ἵνα διά τῆς παντοτινῆς ταύτης γυμνασίας καί κινήσεως συνιστώνται καί ἀπολαμβάνωσι τήν κατά φύσιν αὐτῶν τελειότητα. Ἀκίνητος μέν γάρ εἶναι ὁ Θεός, διότι εἶναι καί φύσι τέλειος, μάλλον δέ ὑπερτελής καί προτέλειος καί ἀκολούθως δέν χρήζει κινήσεως, ἵνα δι’ αὐτῆς ἔλθῃ ἐκ του ἀτελοῦς εἰς το τέλειον τά δέ κτίσματα πάντα φύσει ἀτελῆ ὄντα, ἀναγκαίως χρήζουσι να κινοῦνται καί νά γυμνάζωνται πάντοτε, διά νά δυνηθοῦν νά φθάσουν ποτέ ἐν τῷ καιρῷ τῆς τοῦ παντός ἀνακαινίσεως, εἰς τήν ἐνδεχόμενην τῇ φύσει αὐτῶν τελειότητα. Δι ὅ καί ἀξίωμα τοῦτο παρά τοῖς φιλοσοφοῦσι κοινόν ἐστιν, ὄτι «πᾶν τό κινούμενον ἔνεκα τοῦ κινεῖται». Ἐπειδή καί ἄν αὐτά καμμίαν φορᾶν παύσουν ἀπό τό νά κινοῦνται, ἥ κατά φυσικήν ἀδυναμίαν, ἥ προαιρετικήν, εὐθύς χάνουν καί τάς τελειότητάς των, καί φθείρουν καί τό εἶναι τους.

Η συνέχεια εδώ +