Αρχαία Ελληνικά στα σχολεία από το 2014
Τα αρχαία ελληνικά είναι μία εκ των επτά ξένων γλωσσών από τις οποίες τα δημοτικά σχολεία στη Βρετανία θα επιλέγουν τουλάχιστον μία για υποχρεωτική διδασκαλία από το 2014, σύμφωνα με απόφαση του υπουργείου Παιδείας της χώρας.
Οι Βρετανοί μαθητές από …
την ηλικία των επτά ετών θα διδάσκονται γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά, μανδαρίνικα κινέζικα, λατινικά ή αρχαία ελληνικά. Οι δύο κλασικές γλώσσες συμπεριλαμβάνονται στη λίστα «ώστε να διευρυνθεί το πεδίο επιλογών των σχολείων», αλλά και επειδή πιστεύεται ότι προσφέρουν γερές βάσεις στη γραμματική, τη σύνταξη και το λεξιλόγιο διευκολύνοντας την κατανόηση άλλων σύγχρονων γλωσσών.
Το υπουργείο Παιδείας στη Βρετανία έλαβε την απόφαση μετά από έρευνες που έδειξαν ότι οι Βρετανοί μαθητές έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά σε εκμάθηση κάποιας ξένης γλώσσας σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Αυτή τη στιγμή 1 στα 10 δημοτικά σχολεία στη χώρα δεν προσφέρει μαθήματα ξένης γλώσσας, ενώ 2 στα 10 προσφέρουν μόνο σε ορισμένες τάξεις. Αυτή τη στιγμή η διδασκαλία ξένης γλώσσας είναι υποχρεωτική μόνο στις αντίστοιχες τρεις τάξεις του Γυμνασίου.
Κωστή Παλαμά: Βουλευτολόγιον
«Χαράς ευαγγέλια. Κατωρθώθη η ειρήνη; Εκενώθη η Θεσσαλία; Κατεβλήθη η αποζημίωσις; Μας εδόθη η γραμμή του Βερολίνου; Ήρχισεν το ψαλλίδισμα των περιττών, ο διωγμός όλων των αισχροτήτων; Τα δημόσια ξεσκουπίζονται, ξεπλύνονται, ξεκαθαρίζονται; Εξέσπασαν εις ευεργετικήν βροχήν τα πυκνούμενα από τίνος καιρού εις την ατμόσφαιραν σύννεφα των διαφόρων μεταρρυθμίσεων, βελτιώσεων, αναστυλώσεων, αναγεννήσεων; Τίποτε από αυτά.
Χαράς ευαγγέλια. Κυοφορείται μεγαλοπράγμων αύξησις βουλευτών. Εις το απογραφικόν τμήμα του Υπουργείου των Εσωτερικών μεγάλη κίνησις και βαθεία συγκίνησις από τίνος. Η προσφάτως συντελεσθείσα απογραφή των μακαρίων κατοίκων του βασιλείου υπήρξε γόνιμος εις μίαν μεγάλην ανακάλυψιν. Εκ της αυξήσεως του αριθμού των κατοίκων του Κράτους υπολογίζεται ότι οι βουλευταί θα αυξήσουν κατά είκοσι ή εικοσιπέντε. Διότι το λέγει ο νόμος αυτός, ο νόμος ο υπέρτατος, ο παντεπόπτης, ο περί πάντων προνοών και τα πάντα πληρών, ο νόμος ο καθορίσας πλουσιότατα τον αριθμόν των βουλευτών, και φροντίσας και περί της αυξήσεως αυτών αναλόγως προς την αύξησιν του πληθυσμού. Τί λόγος!
Πόσον θα ηδικείτο ο κυρίαρχος λαός, αν δεν του εξεφούρνιζαν από καιρού εις καιρόν μπόλικους τους αντιπροσώπους του, σύμφωνα προς το μεγαλείον της κυριαρχίας του! Τα ίδια συμβαίνουν και εις τα Παρίσια και εις το Λονδίνον, άλλωστε. Και τώρα, δια το μεγαλουργόν αυτό αυγάτισμα, εργάζονται, δουλεύουν και ιδρώνουν εις τα υπουργικά άδυτα. Το Υπουργικόν Συμβούλιον θα εγκρίνη την απόφασιν, και από τώρα ετοιμάζονται αι στήλαι της «Εφ. της Κυβερνήσεως». Έτσι το θέλει ο νόμος.
Και δεν ηξεύρω διατί ενθυμούμαι τον παροιμιώδη εκείνον βασιλέα της Ισπανίας, όστις τόσον περισσότερους τίτλους προσέθετεν εις το όνομά του όσον περισσοτέρας επαρχίας έχανεν εις τους πολέμους τους οποίους διεξήγε. Τον βασιλέα τον οποίον παρωμοίαζον με την τρύπαν, η οποία τόσον επλατύνετο όσον χώμα της επαίρνετο. Εξερχόμεθα ή δεν εξερχόμεθα συντετριμμένοι και ισχνότεροι από τον πόλεμον αυτόν; Ω! χαρά στην Βουλήν που αψηφούσα το γελοίον, θα εμφανισθή εις πρώτη ευκαιρίαν παχυτέρα και ογκωδεστέρα, ως να την επάχυναν τα τρόπαια και να την εξώγκωσαν οι θρίαμβοι. Και να ήτο μόνο το γελοίον και μόνον το θλιβερόν της αντιθέσεως αυτής, το πράγμα θα ήτο υποφερτόν. … Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: http://ellas2.wordpress.com