Νὰ θυμᾶσαι ὅτι σὲ κάθε ἡδονὴ ἀκολουθεῖ ἀηδία καὶ πίκρα (Ἰσαὰκ ὁ Σύρος).

Ορθόδοξη Ζωή κατά του Αγίους Πατέρες

 Π. Μ. Σωτῆρχος

(Ορθόδοξος Τύπος)

ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Ποτέ, μᾶς λέγει ὁ μέγας Ἰσαὰκ ὁ Σύρος στὸν «ΝΕ´Λόγον Περὶ παθῶν», ὅπου γράφει: «Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ὑψηλότερη ἀπὸ ὅλες τὶς ἀρετὲς καὶ τὸ ἔργον της δὲν μπορεῖ νὰ τελειώση, παρὰ μόνον τὴν ὥραν τοῦ θανάτου. Γι᾽ αὐτὸ ἡ μετάνοια χρειάζεται πάντοτε σὲ ὅλους καὶ δὲν ὑπάρχει κανένας ὅρος τελειώσεως τῆς μετανοίας. Διότι καὶ αὐτῶν τῶν τελείων ἀνθρώπων ἡ τελειότης εἶναι ἀτελής. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ μετάνοια δὲν περιορίζεται σὲ ὁρισμένους καιρούς, οὕτε σὲ ὁρισμένες πράξεις, ἕως τὴν ὥρα τοῦ θανάτου. Νὰ θυμᾶσαι ὅτι σὲ κάθε ἡδονὴ ἀκολουθεῖ ἀηδία καὶ πίκρα». Ἂς μετανοοῦμε λοιπὸν συνεχῶς…

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΠΛΑΣΕ Ο ΘΕΟΣ

 Τὴν ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτὸ τὴν δίνει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς στὸ ἔργον του «Γ´ Ἑκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων», ὅπου γράφει μεταξὺ ἄλλων: «Ὁ Θεὸς μᾶς ἔπλασε, γιὰ νὰ γίνουμε κοινωνοὶ τῆς θείας φύσεως (Β´Πέτρ. Α´ 14) καὶ μέτοχοι τῆς αἰωνιότητός του καὶ νὰ φανοῦμε ὅμοιοι μὲ Αὐτὸν (Α´ Ἰω. Γ´ 2) θεούμενοι μέσῳ τῆς θείας Χάριτος. Γι᾽ αὐτὴν τὴν θέωσιν ἔχουν συσταθῆ καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν τὰ ὄντα, καὶ γι᾽ αὐτὴν τὰ μὴ ὄντα ἐκαρποφόρησαν καὶ γέννησαν τὰ ὄντα». Συγκλονιστικὸς αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Μαξίμου, ποὺ συνοψίζει τὴν σχετικὴν διδασκαλίαν τοῦ Εὐαγγελίου, μᾶς λέγει καθαρὰ τί πρέπει νὰ κάνουμε, γιὰ νὰ μὴ χάσουμε τὴν μεγίστη αὐτὴ δωρεὰ τοῦ Ὑπερτελείου καὶ Παναγάθου Θεοῦ!

ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΡΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

 Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος στὶς «Συμβουλές γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή», γράφει τὰ ἑξῆς: «Αὐτός, ποὺ κάθεται στὴν ἔρημο ἀπομακρύνεται ἀπὸ τρεῖς πολέμους, ἀπὸ τὸν πόλεμον τῆς ὁράσεως, ἀπὸ τὸν πόλεμον τῆς ἀκοῆς, καὶ ἀπὸ τὸν πόλεμον τῆς λαλιᾶς». Στὸν κόσμον, ὅπου ζοῦμεν ἐμεῖς οἱ λαϊκοὶ Χριστιανοὶ δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς ἀποφύγουμε τοὺς τρεῖς αὐτοὺς πολέμους. Μποροῦμε ὅμως νὰ τοὺς πολεμήσουμε, κατὰ τὸ δυνατὸν ὁ καθένας ἀποκλείοντας τὰ περιττὰ καὶ τὰ ἄσεμνα καὶ τὰ ψυχοβλαβῆ στὰ θεάματα, στὰ ἀκροάματα καὶ στὰ λόγια. Τὸ κέρδος μέγα.

ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς λέγει ὅτι πιὸ ἀπαραίτητη καὶ ἀπὸ τὴν ἀναπνοή μας εἶναι ἡ προσευχή. Τώρα διαβάζω στὸν «ΣΤ´ Λόγον» τῆς «Κλίμακας» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου ὅτι ἡ «μνήμη τοῦ θανάτου» εἶναι ἡ πιὸ ἀπαραίτητη ἀπὸ κάθε ἄλλη πνευματικὴ ἐργασία γιὰ τὴν ψυχή. Γιατὶ ἔτσι θυμόμαστε ὅτι μᾶς περιμένει ἡ ἀδέκαστη Κρίση τοῦ Θεοῦ γιὰ ὅλα. Ἰδοὺ τὰ λόγια τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἁγίου: «Ὅπως τὸ ψωμὶ εἶναι τὸ πιὸ ἀπαραίτητο ἀπὸ κάθε ἄλλη τροφή, ἔτσι καὶ ἡ μνήμη τοῦ θανάτου εἶναι ἡ πιὸ ἀπαραίτητη ἀπὸ κάθε ἄλλη πνευματικὴ ἐργασία». Καὶ αὐτὴ πρέπει νὰ τὴν κάνουμε καθημερινῶς, ἀφοῦ κάθε ἡμέρα μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ τελευταία τοῦ βίου μας σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμον…

ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΩΜΑΣΤΕ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ

 Τὸ «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε» τοῦ Εὐαγγελίου μᾶς θυμίζει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸν Ἐπίλογον τῆς «Φιλοκαλίας» λέγοντας μεταξὺ ἄλλων: «Ἂς μὴ νομίση κανείς, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, πὼς μόνον οἱ ἱερωμένοι καὶ οἱ μοναχοὶ ἔχουν χρέος νὰ προσεύχωνται ἀκατάπαυστα καὶ παντοτεινὰ καὶ ὄχι οἱ κοσμικοί. Ὄχι, ὄχι. Ὅλοι γενικὰ οἱ Χριστιανοὶ ἔχουμε χρέος νὰ βρισκώμαστε πάντοτε σὲ προσευχή…». Ἀμήν.

 Π. Μ. Σωτῆρχος

Πηγή: Ἀναγνώστε τό φύλλον τῆς 20.07.12 τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» (αρ. φ. 1936)

Τα «ουαί» του Προφήτη σήμερα… Π.Μ.Σωτήρχος.

20/10/11

πηγή: Ζωηφόρος – Από το περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία», αρ. 95, Λευκωσία Φθινόπωρο 2011

Τα «ουαί» του Προφήτη σήμερα – Γραμματείς και Φαρισαίοι του καιρού μας

του Π. Μ. Σωτήρχου
Δημοσιογράφου, Συγγραφέα

Κατηγορούν διάφοροι την Παλαιά Διαθήκη και λένε πώς δεν χρειάζεται. Λένε διάφορα λανθασμένα, πού δεν μας βρίσκουν σύμφωνους. Δεν θα απαντήσουμε σ’ αυτούς τους δήθεν εκσυγχρονιστές, πού θέλουν να αλλάξουν την διδασκαλία της Εκκλησίας, με οδηγό την λογική τους, λες και η αλήθεια της δεν είναι διαχρονική και πάντοτε επίκαιρη και σωτήρια. Και έφτασαν αυτοί οι εκσυγχρονιστές να μιλούν για… μεταπατερική θεολογία και αλλά παρόμοια. Εμείς ξεχωρίζουμε την θέση μας από αυτούς, διότι και η Π. Διαθήκη στο μέγα μέρος της μιλά και αποκαλύπτει την έλευση του θεανθρώπου Χριστού για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Κι ακόμα ως λόγος Θεού είναι πάντοτε διαχρονικός και επίκαιρος και μάλιστα σήμερα, πού ο κόσμος όλος περνά την αρρώστια μιας μεγάλης και γενικής κρίσης…

Οι σκέψεις αυτές γεννήθηκαν σήμερα το πρωΐ, όταν άνοιξα ένα βιβλίο της Π. Διαθήκης, με τις προφητείες του μεγάλου Προφήτη Ησαΐα και διάβασα μια φράση του πέμπτου κεφαλαίου, πού αναφέρει:

– «Ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φως και το φως σκότος, οι τιθέντες το πικρόν γλυκύ και το γλυκύ πικρόν» (Ησαΐα ε’ 20). Δηλαδή, αλοίμονον σε αυτούς, πού ονομάζουν το πονηρόν ως καλόν και το καλόν το ονομάζουν πονηρόν, αλοίμονον σε αυτούς, πού θέτουν το σκοτάδι ως φως και το φως ως σκοτάδι, αλοίμονον σε αυτούς, πού προσφέρουν το πικρόν στην θέση του γλυκού και το γλυκό στην θέση του πικρού.

Κάναμε την μετάφραση του προφητικού αυτού αποσπάσματος, μολονότι είναι πολύ σαφές και κατανοητό το περιεχόμενο του και φωτίζει άμεσα την σημερινή πραγματικότητα. Διότι ασφαλώς καταγγέλλει αυτούς πού ανατρέπουν την αλήθεια των πραγμάτων και λένε το μαύρο άσπρο και το άσπρο μαύρο, κατά την έκφραση του λαού μας. Προσπαθούν να πείσουν ότι κάνουν το καλό και το συμφέρον για την πατρίδα, ενώ κάνουν το ακριβώς αντίθετον. Και μάλιστα ό Προφήτης χρησιμοποιεί την λέξη «πονηρόν», πού είναι ή πνοή και ή λογική των δαιμόνων. Δηλαδή, το κρυφόν κακόν είναι χειρότερον, είναι το κρυφόν κακόν της πονηρίας, πού είναι δόλιον και υποκριτικόν και ατιμον, διότι δεν πολεμά τίμια και φανερά, αλλά κρυφά και πολύ ύπουλα. Γι’ αυτό και ο Χριστός πολεμούσε τόσον πολύ και έλεγε τα φοβερά «ουαί» στους Φαρισαίους και τους Γραμματείς, πού αφθονούν και στις ήμερες μας, σε όλους τους τομείς. Έτσι φαίνεται ότι ο λόγος και της Π Διαθήκης είναι διαχρονικός και πάντοτε επίκαιρος και προπαντός της Καινής Διαθήκης.

Ένα μικρόν παράδειγμα θα αναφέρουμε για τους σύγχρονους Γραμματείς και Φαρισαίους υποκριτές, πού αντιστοιχούν σε ευρύτερη θεώρηση, στους λαϊκούς και πνευματικούς ηγέτες του τόπου μας. Δεν θα μιλήσουμε για γεγονότα (κλεψιές, ψευτιές, προπαγάνδες κλπ.), πού όλοι τα βλέπουμε και τα ακούμε καθημερινά γύρω μας, αλλά στην αλλαγή μόνον μερικών τίτλων και ονομάτων, χωρίς ουσιαστικόν λόγον, αλλά μόνον από κίνητρα πονηρά.

Πρώτον παράδειγμα, η αλλαγή τίτλου στο Υπουργείον «Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων», πού το ονόμασαν οι εκσυγχρονιστές «Υπουργείον Παιδείας, δια βίου εκμάθησης και Θρησκευμάτων». Γιατί; Διότι θέλησαν η Παιδεία μας να μην είναι πλέον εθνική, αλλά πολυεθνική. Γι’ αυτό και μαζεύτηκαν, προωθούμενοι από άλλους ξένους μηχανισμούς, οι λαθρομετανάστες από τις πιο μακρινές περιοχές και μάλιστα μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Την δια βίου εκμάθηση θα μπορούσαν να την κάνουν και χωρίς αλλαγήν της ονομασίας του Υπουργείου. Σκοπός τους πονηρός ήταν να φυγή ο προσδιορισμός της Παιδείας ως Εθνικής. Και ήδη έχουν διαλύσει την Παιδείαν μας και ετοιμάζουν το λεγόμενον «νέον σχολείον», με την αλλαγήν και τελικήν εξαφάνιση των βασικών μαθημάτων της γλώσσας, της ιστορίας και των θρησκευτικών. Τα παιδιά μας θα μαθαίνουν άλλες γλώσσες, άλλες ιστορίες, αλλά θρησκεύματα.

Δεύτερον παράδειγμα, η κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας και Θράκης, όταν οι εχθρικοί γείτονες μας, Σκοπιανοί και Τούρκοι, μας πολεμούν λυσσωδώς και έχουν κάνει στόχο τους την διάλυση και αλλοτρίωση της Βορείου Ελλάδος. Δεν θα αναφερθούμε και σε άλλα παρόμοια παραδείγματα, όπως της Νησιωτικής Ελλάδος κλπ., πού έχουν ως κυρίαρχη στρατηγική οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι πού μας κυβερνούν και θα κριθούν κάποτε αυστηρά. Θέλουμε όμως να σταθούμε λίγο και στην συνέχεια του προφητικού λόγου, πού μιλά για το φως και το σκοτάδι, πού το μεταβάλλουν κατά τα συμφέροντα τους και οι κοσμικοί και οι θρησκευτικοί μας άρχοντες.

Μιλούν συνήθως για εκσυγχρονισμόν, αλλά τί να εκσυγχρονίσουν; Τον τρόπον, πού αναπνέουμε και βλέπουμε και ακούμε; Αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν. Οι άνθρωποι από καταβολής κόσμου ανασαίνουν με τα ρουθούνια τους. Τί να αλλάξουν λοιπόν; Μήπως θέλουν να αλλάξουμε την ψυχή μας ή να περπατούμε στα τέσσερα; Γι’ αυτό και έχουν κάνει στόχο τους τα μικρά παιδιά και γενικώς την νεολαία; Προσπαθούν να μάθουν στα μικρά παιδιά του Δημοτικού Σχολείου να μάθουν μια ξένη γλώσσα (και μάλιστα τα αγγλικά) και όχι μόνον την μητρική τους γλώσσα. Θέλουν να μάθουν τα μικρά παιδιά μας… Μάλλον δεν τα αφήνουν να μάθουν. Γιατί αν μάθουν τα παιδιά μας και μπορέσουν να κρίνουν, τότε αλοίμονον στους Γραμματείς και Φαρισαίους, πού μας κυβερνούν. «Θα τους πάρουν με τις πέτρες», όπως είπε κάποιος μεγαλόσχημος πολιτικός. Όλοι τους θα δώσουν λόγον, για όσα ψέματα λένε (Ματθ. ιβ’ 36) και για όσες αμέτρητες κλεψιές κάνουν…

Άλλα και οι θρησκευτικοί μας ταγοί, της Διοικούσης Εκκλησίας όλων των τελευταίων ετών, δεν είναι ανεύθυνοι, γιατί δεν μιλούν, εκτός κάποιων εξαιρέσεων. Έτσι, αφού δέχτηκαν την απαγόρευση να ονομάζονται Ορθόδοξοι Χριστιανοί στις ταυτότητες τους, με ελεύθερη δική τους θέληση, δεχθήκαμε και αλλά πολλά πλήγματα στον θεσμό του γάμου και σε άλλους τομείς, και τώρα φτάσαμε στο σημείο της αφαιρέσεως των ιερών συμβόλων, στην καθιέρωση της «Κάρτας του Πολίτη» και στους παντελονάδες κληρικούς, διότι το ιερό σύμβολο του ράσου, πού φανερώνει παλληκαριά και αυτοθυσία, ενοχλεί και εμποδίζει πολύ τους δαίμονες και τους δαιμονισμένους…

Θέλουμε κι άλλα παραδείγματα, για το πικρόν, πού το παρουσιάζουν ως γλυκύ; Ας δούμε την σημερινή γενική κρίση της πατρίδος μας και μάλιστα στον οικονομικό τομέα, πού δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά πολύπλευρα και προεχόντως ηθική και πνευματική. Δεν πλήττει μόνον τους διαφόρους κλάδους των εργαζομένων, πού τους αντιπαραθέτουν και δημιουργούν χωρισμούς και αντιπαλότητες, ούτε και το τέρας της ανεργίας και την πληθυσμιακή ανατροπή με τους λαθρομετανάστες και την αντίθεη υπογεννητικότητα. Και λέμε αντίθεη την υπογεννητικότητα, διότι, ενώ ό Θεός ευλογεί την γέννηση παιδιών, εμείς τα σκοτώνουμε σε εμβριακή κατάσταση με τις εκτρώσεις, όταν δεν είναι σε θέση να αυτοπροστατευθούν…

Δεν είναι όμως μόνον αυτά τα δεδομένα της γενικής σημερινής κρίσεως, πού φαίνεται ότι θα μακροχρονίση, αν δεν αντιμετωπισθή στην ρίζα της και στα αίτιά της και δεν μας φωτίση ο Θεός να καταλάβουμε την αλήθεια του φαινομένου, για να μην υπάρξουν λανθασμένες αντιδράσεις. Γιατί οποίες άστοχες ενέργειες γίνουν, έξω από το θέλημα του Θεού, θα μας οδηγήσουν στα αντίθετα αποτελέσματα, στα χειρότερα…

Εμείς ξεκινήσαμε από έναν προφητικόν λόγον της Π. Διαθήκης, για να δείξουμε πόσον διαχρονικός και πόσον είναι επίκαιρος πάντοτε ο λόγος της Αγίας Γραφής και είδαμε να περιγραφή με δραματικήν ακρίβεια την σημερινή κρίση, πού ζούμε δυστυχώς και έχουμε ως εξουσιαστική αρχή Γραμματείς και Φαρισαίους πάσης μορφής, οι όποιοι δεν έχουν φόβον Θεού και δεν ντρέπονται τους ανθρώπους και δεν τους λυπούνται, πού υποφέρουν, διότι, αντί για μυαλό και καρδιά, έχουν μόνον τσέπες και αυτές δεν γεμίζουν ποτέ αρκετά…

– «Ουαί οι λέγοντες το πονηρών καλόν και το καλόν πονηρόν…».

Ας προσέξουμε, λοιπόν, μη πέσουμε κι εμείς στην ίδια δαιμονική παγίδα και αντί για μυαλό και καρδιά, καταντήσουμε μονάχα τσέπες.

Ας ζητήσουμε, προεχόντως την άνωθεν βοήθεια, γιατί πολύ έχουμε ξεστρατήσει και χωρίς αυτήν την βοήθειαν, θα φθάσουμε στο σταυροδρόμι, οπού μίλησε «η όνος του προφήτη Βαλαάμ» και του είπε ότι λάθος δρόμο ακολουθεί. Ας διαβάζουμε καθημερινώς την Αγία Γραφή, της οποίας ο λόγος είναι λόγος Θεού, διαχρονικός και πάντοτε επίκαιρος.

Πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com/2011/10/blog-post_2025.html