«Ο Καλόγερος» του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη

Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ

ΜΙΚΡΑ ΜΕΛΕΤΗ

Α΄

     Οσάκις ηνοίγετο η θύρα του μικρού οικίσκου, δυσμόθεν, απέναντι της πύλης του ναού, και δύο νεάνιδες, ισχναί, χλωμαί, η μία ολίγον τι νοστιμούλα, η άλλη σχεδόν άσχημη, προέκυπτον εις το άνοιγμα, κοιτάζουσαι περιέργως τα συμβαίνοντα εις την οδόν, ή εις τους διαβάτας, ως κάμνουν τα πτωχοκόριτσα όταν δεν έχουν εργασίαν, ή όταν η περιοδική οκνηρία διά της φαντασίας και της κεφαλής καταβεί εις τους βραχίονας και την μέσην των, τότε εφαίνετο και μία πρεσβυτική μορφή γυναικός όπισθέν των, κόκκινη, στρογγύλη, όχι πολύ ερρυτιδωμένη ακόμη, ήτις πρέπει να ήτο η μήτηρ των δύο νεανίδων, και εφαίνετο ότι εις τον καιρόν της θα ήτο πολύ νοστιμωτέρα αφ’ όσον ήσαν σήμερον αι δύο κόραι της.

     Τότε απ’ αντικρύ μία των γειτονισσών, η κυρα-Κώσταινα, αγαπώσα την κακολογίαν, όσον και πάσα άλλη, έλεγε:

–         Να οι παπαδιές!

     Και ο διαβάτης, όστις ήτο από άλλην συνοικίαν, και τυχαίως συνέβαινε να περνά απ’ εκεί, ακούων την λέξιν ταύτην, εγύριζε με απορίαν προς το μέρος της μεσήλικος γυναικός, ισταμένης και αυτής παρά την θύραν της οικίας της, νηθούσης ορθοστάδην με μεγάλην ρόκαν, περί ην ήτο τυλιγμένη παχεία τολύπη μαλλίου, αδυνατών να εννοήσει πώς συνέβαινε να υπάρχωσι τρεις παπαδιές επί το αυτό, εις πόλιν μάλιστα όπου λεληθότως και παρανόμως τείνει να καταργηθεί διά τους ιερείς ο θεσμός του γάμου. Αλλ’ η κυρα-Κώσταινα, επιφυλακτική, σιωπηλή, συνέστελλε τα χείλη, στυγνή ως Σφιγξ ήτις, αφού είπε το αίνιγμά της, άφηνεν ασπλάγχνως τα θύματά της να βασανίζωνται διά να εύρωσιν, αν δύνανται, την λύσιν.

* * *

 

Συνομιλία με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (video)

Πηγή:  http://www.youtube.com/watch?v=7xsEiJdPwCM&feature=plcp

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΑΜΑΤΑ. Καλεσμένος ο κ. Δημήτρης Κοσμόπουλος, ποιητής, δοκιμιογράφος

Website: http://www.tv4e.gr
Official Facebook Page: http://www.facebook.com/tv4egr
Official Google+ Page: http://Gplus.to/tv4e
Official Twitter: http://twitter.com/tv4e

Ο Παπαδιαμάνης και ο Αντίχριστος

Γράφει η Σοφία Τ.

Απολαύστε και βάλτε καλά στο νου σας τα λόγια του. Σημειωτέον πέθανε το 1911, αλλά όχι η σαπίλα και η απληστία των πολιτικάντηδων. Η γνώση που σκόπιμα στερούν όλο και περισσότερο από κάθε γενιά θα μας βγάλει από την κρίση τους.

Η γνώση είναι χειρότερο όπλο για τους πολιτικάντηδες και τους προστάτες τους από όλα τα γερμανικά «σίδερα» και «μπαρούτια» μαζί! «Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής Αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργίαν, αύτη φθείρει σώματα και ψυχάς. Αύτη παράγει την κοινωνική σηπεδόνα. Αύτη καταστρέφει κοινωνίας νεοπαγείς»… Και ο Παπαδιαμάντειος Παπαδημούλης θεωρεί την δωροδοκίαν «…ως το μικρότερον κακόν είδος εκλογικής διαφθοράς, την υπάγω στο γένος της συναλλαγής.

Συναλλαγή είναι η εν πρυτανείω σίτησις, αι εκ του δημοσίου ταμείου παροχαί, τα ρουσφέτια. Συναλλαγή είναι και η εις παρανόμους δίκας προστασία. Συναλλαγή είναι και η προς παραγραφήν οφειλομένων φόρων συνδρομή και η παράνομος εξαίρεσις κληρωτών. Συναλλαγή είναι και η δωροδοκία. Τώρα, ποίος προστάτης, ποίος πολιτευόμενος, ποίος βουλευτής είναι ιπποτικώτερος; Εκείνος, όστις εκ του ιδίου ταμείου αγοράζει τας ψήφους των εκλογέων, ή εκείνος όστις τα αγοράζει εκ του δημοσίου θησαυρού;

Εκείνος, όστις πληρώνει εκ του θυλακίου του ή εκείνος, όστις πληρώνει εκ των χρημάτων του έθνους, χρημάτων ξένων, τα οποία εις την Ελλάδα μάλιστα εσυνηθίσαμεν όλοι να θεωρούμεν έρμα και σκοτεινά;…» Και δεν αφήνει θέμα για θέμα που να μην έχει το σημερινό του ανάλογο. «Το τέρας το καλούμενον «επιφανής» τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, παρασίτων, τα οποία αποζώσιν εξ αυτού, παχυνόμενα επιβλαβώς. Σηπόμενα…». […] διάλογος μεταξύ δύο ηρώων του Παπαδιαμάντη απ’ το «Οι Χαλασοχώρηδες» (1892/βλ. Εκδόσεις ΠΕΛΛΑ-Αθήνα), σσ. 122-177) […]

«Η αργία εγέννησε την πενίαν.
Η πενία έτεκεν την πείναν.
Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν.
Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν.
Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν.
Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν.
Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου». […]
«Ανέκαθεν τα αξιώματα ήσαν αγοραστά ! Και αφού η επάρατος πλουτοκρατία είναι άφευκτον κακόν , κατά ποίον άλλον τρόπον θ΄ αποκτώνται τα αξιώματα ; » […]

Πηγή: eleftheriskepsii.blogspot.com

Μυρτιώτισσα – Παπαδιαμάντης, ὁ μέγας διηγηματογράφος

Ὁ Παπαδιαμάντης δὲν εἶναι μόνο ὁ μεγαλύτερος διηγηματογράφος τῆς ἐποχῆς του, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἐποχῶν. Μ᾿ ἐλάχιστα τεχνικὰ μέσα ἀνέβασε τὸ ἔργο του στὴν ἀπόλυτη τελειότητα. Εἶναι ὁ πιὸ ἁπλός, ὁ πιὸ ταπεινός, ὁ πιὸ ἀνθρώπινα εἰλικρινὴς συγγραφέας ποὺ ἔβγαλε ὁ τόπος μας. Στὸ ἔργο του μιλεῖ ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο γιὰ τοὺς «ἀνθρώπους του», γι᾿ αὐτοὺς ποὺ τοὺς αἰσθάνεται τέλεια δικούς του, καὶ μᾶς μιλεῖ γι᾿ αὐτοὺς ὅπως ποτὲ κανένας πατέρας δὲ μίλησε γιὰ τὰ παιδιά του. Εἶναι ἄπειρη ἡ στοργὴ ποὺ τοὺς ἔχει. Ἔξω ὅμως ἀπ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο τῶν ταπεινῶν, τίποτ᾿ ἄλλο σχεδὸν δὲν τὸν ἐνδιαφέρει, θάλεγε κανεὶς πὼς δὲν πρόσεξε τίποτ᾿ ἄλλο, πὼς δὲν ἔριξε οὔτε κἂν μία ματιὰ στὶς ἄλλες τάξεις τῶν ἀνθρώπων. Ἡ προσοχή του κι ὅλη του ἡ ἀγάπη συγκεντρώθηκε στὸ νησί του. Τὸ τοποθέτησε στὸ πρῶτο πλάνο τῆς ζωῆς, καὶ τὸ ἔργο του ἀντλεῖ ἀπ᾿ αὐτὸ τὴ λαμπρότητά του. Ἀπ᾿ τὴ φτώχεια τοῦ νησιώτη πλουτίζεται, ἀπ᾿ τὴν ἁγία του ὑπομονὴ στὴ δυστυχία καὶ στὸ θάνατο στεριώνεται, ἀπ᾿ τὴν ἁγνότητα τῆς Σκιαθίτισσας κοπέλλας ἐξαϋλώνεται, καὶ φτάνει ἐκεῖ ὅπου λίγοι κατάφεραν νὰ φτάσουν.

Γνώρισα τὸν Παπαδιαμάντη ἀπὸ κοντὰ μόνο τὸν τελευταῖο χρόνο ποὺ βρισκόταν στὴν Ἀθήνα. …. μέσω Μυρτιώτισσα – Παπαδιαμάντης, ὁ μέγας διηγηματογράφος.

Η Παναγία στο έργο του Παπαδιαμάντη.

«Γλυκιά Παρθένε, αξίωσέ με

Νάρθω και πάλι στον ναό σου,

Στα πλατάνια τα θεόρατα

Όπου φυσά γλυκά η αύρα,

Κάτω στο ρέμα, που η πηγή κελαρύζει

Κι επάνω θροϊζει η αύρα μαλακά.

………………..

Στα ‘νεάμερα τ’ αγαπημένα

Της δοξασμένης μεταστάσεώς σου

Ήθελα νάμαι να ψάλω το ‘Πεποικιλμένη’

Στο πανηγύρι το σεμνό.

Να βλέπω να θαυμάζω τη μορφή σου…»

Διαβάστε περισσότερα, μέσω Η Παναγία στο έργο του Παπαδιαμάντη. « ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ.

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;

Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.

Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους!

Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι ‘γυφτοχαρατζήδες’, τώρα σε ‘αθεώνουν’ οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι.

Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν ‘φούρνους με καρβέλια’, δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, όν ήθελαν παρουσιάσουν.

Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…

Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθορά, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον.

Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.

 

Αλέξανδρός Παπαδιαμάντης στην εφημερίδα «Ακρόπολις» 115 χρόνια πριν…..

Πηγή:https://mail-attachment.googleusercontent.com/attachment?ui=2&ik=dc34168be9&view=att&th=130eafd606a1836d&attid=0.1&disp=inline&safe=1&zw&saduie=AG9B_P-pbXoqOWBaExvIsHVfzjz_&sadet=1309616771336&sads=Zd1gDB-KB0FXxc0vwnNibnZQGuw&sadssc=1