Νέα ὁμολογιακὴ παρέμβαση ἐν ὄψει τῆς Μεγάλης Συνόδου ἀπὸ τὸν καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη

Ὁ Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης μὲ νέα ἐπιστολή του πρὸς τοὺς Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας ἐντοπίζει καὶ ἀναδεικνύει τὰ προβληματικὰ σημεῖα τοῦ Κανονισμοῦ λειτουργίας τῆς Μεγάλης Συνόδου, καθὼς καὶ ἄλλων κειμένων της.

Πρός  τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,

Κοι­νο­ποί­η­ση: σέ ὅ­λους τούς Ἱ­ε­ράρ­χες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος

Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε Ἅ­γι­ε Πρό­ε­δρε,

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι Ἅ­γιοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς,

Ἐν ὄ­ψει τῆς μελ­λού­σης νά συ­νέλ­θει Ἁ­γί­ας καί Με­γά­λης Συ­νό­δου, θά ἤ­θε­λα νά θέ­σω γιά ἀ­κό­μη μί­α φο­ρά, εὐ­λα­βῶς, ἐ­νώ­πιόν Σας κά­ποι­ες θε­ο­λο­γι­κοῦ χα­ρα­κτή­ρα σκέ­ψεις μου, πού ἐλ­πί­ζω νά Σᾶς φα­νοῦν ἀ­ξι­ο­ποι­ή­σι­μες.

Ἀ­πό μί­α ἔ­ρευ­να, πού πραγ­μα­το­ποί­η­σα, δι­α­πί­στω­σα μέ δυ­σά­ρε­στη ἔκ­πλη­ξη, ὅ­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος -ἀ­πό τό 1961 πού ἄρ­χι­σαν οἱ Πα­νορ­θό­δο­ξες Προ­συ­νο­δι­κές Δι­α­σκέ­ψεις γιά τήν πα­ρα­πά­νω Με­γά­λη Σύ­νο­δο- δέν ἀ­σχο­λή­θη­κε μέ τίς ἀ­πο­φά­σεις τῶν Δι­α­σκέ­ψε­ων αὐ­τῶν σέ ἐ­πί­πε­δο Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας. Τοῦ­το εἶ­χε ὡς συ­νέ­πεια, νά φτά­σου­με στήν δυ­σχε­ρῆ ση­με­ρι­νή ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή κα­τά­στα­ση. Νά ἔ­χου­με δη­λα­δή ἐκ­κλη­σι­α­στι­κές ἀ­πο­φά­σεις γιά τά κρί­σι­μα θέ­μα­τα… μιᾶς Με­γά­λης Πα­νορ­θο­δό­ξου Συ­νό­δου, γιά τίς ὁ­ποῖ­ες, ὅ­μως, ὑ­πάρ­χει σο­βα­ρό ἔλ­λειμ­μα συ­νο­δι­κῆς κα­λύ­ψε­ώς τους ἀ­πό τήν Το­πι­κή Σύ­νο­δο τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας, ὅ­πως προ­βλέ­πε­ται, ἄλ­λω­στε, ἀ­πό τίς Προ­συ­νο­δι­κές Δι­α­σκέ­ψεις.

Αὐ­τήν τή στιγ­μή βρι­σκό­μα­στε ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῶς στό προ­τε­λευ­ταῖ­ο στά­διο τῶν ὁ­ρι­στι­κῶν ἀ­πο­φά­σε­ων τῆς Με­γά­λης Πα­νορ­θο­δό­ξου Συ­νό­δου. Φρο­νῶ, ὅ­τι τά πράγ­μα­τα –πα­ρά τήν ἐ­ξαι­ρε­τι­κή σο­βα­ρό­τη­τά τους– εἶ­ναι ἀ­κό­μη ἰ­ά­σι­μα. Ὡς γνω­στόν, τό Συ­νο­δι­κό Σύ­στη­μα τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας ἀ­πο­τε­λεῖ ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή λει­τουρ­γί­α, ὄ­χι μό­νο γιά τά θέ­μα­τα τῆς δι­οι­κή­σε­ως καί τῆς ζω­ῆς της, ἀλ­λά καί γιά τήν ἀ­κρι­βῆ δι­α­τύ­πω­ση τῆς δογ­μα­τι­κῆς δι­δα­σκα­λί­ας της. Εἰ­δι­κό­τε­ρα, φρο­νῶ, ὅ­τι τό συ­νο­δι­κό ἔλ­λειμ­μα τῶν πα­ρελ­θόν­των 55 ἐ­τῶν μπο­ρεῖ σί­γου­ρα νά θε­ρα­πευ­θεῖ τώ­ρα, ἐ­φό­σον οἱ ἀ­πο­φά­σεις τῆς ἐ­πι­κει­μέ­νης Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας, σχε­τι­κά μέ τά θέ­μα­τα τῆς μελ­λού­σης Με­γά­λης Συ­νό­δου τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας, θά εἶ­ναι σύμ­φω­νες μέ τήν αὐ­το­συ­νει­δη­σί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί τήν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή ἐμ­πει­ρί­α τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Πα­ρα­δό­σε­ώς της.

Θρησκεία και πνευματικότητα / Religion and spirituality

(Follows english version) «Θρησκεία» είναι (όπως έλεγε ο καθ. π. Ιωάννης Ρωμανίδης) κάθε υλικό στοιχείο που το ανάγουμε στο χώρο του Ακτίστου Θεού. Σχεδόν όλοι οι θρησκευόμενοι έχουν αναγάγει ή μια διδασκαλία ή ένα άνθρωπο ή ένα βιβλίο… στο χώρο του ακτίστου και το έχουν κάνει είδωλο. Όσοι δε, δεν θρησκεύουν συνήθως ειδωλοποιούν τον εαυτό τους (και πρώτος και χειρότερος εγώ) και μετά ακολουθούν τα πάθη που δήθεν ικανοποιούν το εγώ -το πρώτο είδωλο ( αγ. Γρηγόριος Θεολόγος). Ενώ όπως λέει και η foto «πνευματικότητα είναι το να έχεις την δική σου εμπειρία». Βέβαια το κατά πόσο μια εμπειρία έχει να κάνει με την πνευματικότητα, αυτό, εξαρτάται από τα κριτήρια. Γιατί μια εμπειρία για να είναι πνευματική σημαίνει ότι το πνεύμα του ανθρώπου έρχεται σε κοινωνία με το άκτιστο πνεύμα του Θεού. Οπότε το να ακολουθείς την εμπειρία ενός άλλου και να την έχεις κάνει Θεό, είναι θρησκευτικότητα δηλαδή ειδωλομανία και μάλιστα η χειρότερη. Ενώ το να έχεις ο ίδιος αυτή την εμπειρία και (γιατί όχι) να την αναγνωρίζεις και στον άλλον, αυτό, είναι πνευματικότητα.

English version: Religion (like prof. f. John Romanidis said) is every materialistic thing that man brings into the «area» of the uncreated God. Almost all religious people have brought a teaching or a human or a book into the area of the uncreated and so they make an idol from it. People that are not religious,they usually put themselves into that area and make an idol of themselves (and the first and the worst is me) and afterwards we do the same with other things or other people and these are our passions which we try to cultivate because that is what we thing satisfies our… ego -the first idol (st. Gregory). But as it says on the picture «spirituality is having your own experience». Of course to say that one experience is spiritual you need to have the right criterion (that’s the key word). Because to say that an experience is spiritual it means that it dwells in communion into the uncreated spirit of God. That is why to follow the experience of an other is religion which is idolo-mania and actually the worst of all._ While having your own (true) experience and (whynot) acknowledge that experience also to others, is spirituality.

Foti Tsakiri

Ο Άγιος Ιωάννης ο Βατάτζης και η Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Γιώργου Παπαθανασόπουλου

Το Διδυμότειχο και η Μαγνησία της Μικράς Ασίας, η επονομαζόμενη \»προς Σιπύλω όρει\», συνδέονται με ένα ζωντανό θαύμα, το θαύμα του Ελληνισμού. Οι Έλληνες και των δύο πόλεων υπό δουλεία για πολλούς αιώνες και υπό δυσχερέστατες συνθήκες βάρβαρης καταπίεσης, κατατρεγμού και βασάνων πολλών, όχι μόνον επιβίωσαν, όχι μόνο διατήρησαν την ελληνορθόδοξη ταυτότητά τους, αλλά πέτυχαν να αναπτυχθούν και να κατακτήσουν περίοπτη θέση στις κοινωνίες που ζούσαν.

μέσω Ἀναβάσεις: Ο Άγιος Ιωάννης ο Βατάτζης και η Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Γιώργου Παπαθανασόπουλου.

«Ο Καλόγερος» του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη

Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ

ΜΙΚΡΑ ΜΕΛΕΤΗ

Α΄

     Οσάκις ηνοίγετο η θύρα του μικρού οικίσκου, δυσμόθεν, απέναντι της πύλης του ναού, και δύο νεάνιδες, ισχναί, χλωμαί, η μία ολίγον τι νοστιμούλα, η άλλη σχεδόν άσχημη, προέκυπτον εις το άνοιγμα, κοιτάζουσαι περιέργως τα συμβαίνοντα εις την οδόν, ή εις τους διαβάτας, ως κάμνουν τα πτωχοκόριτσα όταν δεν έχουν εργασίαν, ή όταν η περιοδική οκνηρία διά της φαντασίας και της κεφαλής καταβεί εις τους βραχίονας και την μέσην των, τότε εφαίνετο και μία πρεσβυτική μορφή γυναικός όπισθέν των, κόκκινη, στρογγύλη, όχι πολύ ερρυτιδωμένη ακόμη, ήτις πρέπει να ήτο η μήτηρ των δύο νεανίδων, και εφαίνετο ότι εις τον καιρόν της θα ήτο πολύ νοστιμωτέρα αφ’ όσον ήσαν σήμερον αι δύο κόραι της.

     Τότε απ’ αντικρύ μία των γειτονισσών, η κυρα-Κώσταινα, αγαπώσα την κακολογίαν, όσον και πάσα άλλη, έλεγε:

–         Να οι παπαδιές!

     Και ο διαβάτης, όστις ήτο από άλλην συνοικίαν, και τυχαίως συνέβαινε να περνά απ’ εκεί, ακούων την λέξιν ταύτην, εγύριζε με απορίαν προς το μέρος της μεσήλικος γυναικός, ισταμένης και αυτής παρά την θύραν της οικίας της, νηθούσης ορθοστάδην με μεγάλην ρόκαν, περί ην ήτο τυλιγμένη παχεία τολύπη μαλλίου, αδυνατών να εννοήσει πώς συνέβαινε να υπάρχωσι τρεις παπαδιές επί το αυτό, εις πόλιν μάλιστα όπου λεληθότως και παρανόμως τείνει να καταργηθεί διά τους ιερείς ο θεσμός του γάμου. Αλλ’ η κυρα-Κώσταινα, επιφυλακτική, σιωπηλή, συνέστελλε τα χείλη, στυγνή ως Σφιγξ ήτις, αφού είπε το αίνιγμά της, άφηνεν ασπλάγχνως τα θύματά της να βασανίζωνται διά να εύρωσιν, αν δύνανται, την λύσιν.

* * *

 

Ομιλία του Δ. Νατσιού στον Ι.Βυζ.Ναό Προφ. Ηλιού Θεσ/νίκης:«Η παιδεία του Γένους και το σημερινό παιδομάζωμα»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΕΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΝΑΟΣ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Ομιλία του Δ. Νατσιού στον Ι.Βυζ.Ναό Προφ. Ηλιού Θεσ/νίκης:«Η παιδεία του Γένους και το σημερινό παιδομάζωμα»

Την Τετάρτη 17 Απριλίου 2013, στις 7.00 μμ, στο ενοριακό πνευματικό κέντρο του Ιερού Βυζαντινού Ναού Προφήτου Ηλιού της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης (Ολυμπιάδος 53, απέναντι από το Ναό)

Ο γνωστός αγωνιστής εκπαιδευτικός κ. Δημήτριος Νατσιός, σε μία άκρως ομολογιακή, αποκαλυπτική και ανατρεπτική Ομιλία με θέμα: «Η παιδεία του Γένους και το σημερινό παιδομάζωμα».

Σας περιμένουμε

εκ του Ι. Ναού

τηλέφωνον 2310273790

Κωνσταντίνος Χολέβας,Να αποσυρθούν τα σχολικά βιβλία που καλλιεργούν εθνική μειονεξία και ηττοπάθεια στο πνεύμα του Πρωτοκόλλου Τζεμ – Γ. Παπανδρέου.

Πως πρέπει να απαντήσουμε στoν Αχμέτ Νταβούτογλου

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Ο γκρίζος λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου βλέποντας τα οικονομικά προβλήματα της Κύπρου προέβη σε δηλώσεις, που καταλήγουν με απειλή για οριστική διχοτόμηση της Μεγαλονήσου. Δεν με εκπλήσσει αυτή η στάση, διότι η Τουρκία πάντα επιτίθεται, διπλωματικά ή στρατιωτικά, όταν μυρίζεται αδυναμία του αντιπάλου. Αλλωστε ο κ. Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος» προειδοποιεί και προτείνει επικίνδυνες για τον Ελληνισμό δράσεις με έμφαση στην Κύπρο και τη Θράκη.

Πιστεύω ότι δεν πρέπει να μένουμε σε φραστικό επίπεδο διαμαρτυριών και απαντήσεων. Είναι καιρός να δείξουμε εμπράκτως ότι η Ελλάδα και η Κύπρος, παρά τα οικονομικά μας προβλήματα, δεν είμαστε διατεθειμένοι να αποδεχθούμε τη γεωπολιτική, οικονομική και πολιτιστική μας εξαφάνιση από τον χάρτη ούτε θα δεχθούμε να υποταχθούμε στα νεοοθωμανικά σχέδια των Ερντογάν και Νταβούτογλου.

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος. Οι πρώτες ημέρες του Ιησουίτη Πάπα

 Οι πρώτες ημέρες του Ιησουίτη Πάπα 

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Οι πρώτες ημέρες του Ιησουίτη Πάπα Φραγκίσκου αφιερώθηκαν στην επικοινωνιακή του προσπάθεια να βελτιωθεί η εικόνα του παρακμασμένου Βατικανού. Οι πρώτες του κινήσεις είχαν θετική απήχηση στα διεθνή Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, ακόμη και σε αυτά του αριστερού – αντιθρησκευτικού ιδεολογικά χώρου. Στα πρωτοσέλιδα μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδων και περιοδικών κυριάρχησε ο τίτλος «Ο Πάπας των πτωχών», ή «Ο Πάπας της ελπίδας» και στα σχετικά ρεπορτάζ περιγράφηκαν ενέργειές του, που δείχνουν την προσπάθειά του να δείξει, ως ηγεμόνας του Βατικανού, ένα άλλο πρόσωπο, σε σχέση με αυτό κυρίως του προκατόχου του. Ορισμένες πάντως κινήσεις του ξεπέρασαν τα όρια της επικοινωνιακής προσπάθειας και είχαν έντονο τον χαρακτήρα του λαϊκισμού. Στην πραγματικότητα ο Ιησουίτης Πάπας διαφέρει από την εικόνα του «προοδευτικού», που επιχειρεί να προσδώσει στον εαυτό του και πως δεν πρόκειται τίποτε να πειράξει από την ουσία των κακοδοξιών και της εκκοσμίκευσης των Ρωμαιοκαθολικών. Αυτό φάνηκε από την πρώτη του ομιλία στους διαπιστευμένους στο Βατικανό διπλωμάτες. Σημείωσε μεταξύ άλλων: » Η πνευματική φτώχεια της εποχής μας βασανίζει με τρόπο ιδιαίτερα έντονο τις χώρες που θεωρούνται οι πιο πλούσιες. Είναι αυτό που ο προκάτοχός μου, ο αγαπητός και σεβαστός Βενέδικτος 16ος ονόμασε δικτατορία του σχετικισμού«. Επίσης οι εκτιμήσεις των Βατικανολόγων είναι πως δεν θα θιγεί καθόλου από τον νέο Πάπα το τραπεζικό και οικονομικό σύστημα του Βατικανού, ούτε φυσικά τα «δόγματα» του παπισμού, όπως αυτά του «πρωτείου», του «αλάθητου», καθώς και ο διεμβολισμός της Ορθοδοξίας με την Ουνία, που οι Ιησουίτες προώθησαν.

Αλλαγή ο Φραγκίσκος θα κάνει στην Κουρία και γενικότερα στη γραφειοκρατία του Βατικανού, την οποία φυσικά σήμερα δεν ελέγχουν οι Ιησουίτες. Το ότι δεν θέλησε να διαμείνει στα διαμερίσματα του Βατικανού που προορίζονται για τον Πάπα, αλλά κατοικεί ακόμη στον ξενώνα της Αγίας Θέκλας, όπου φιλοξενούνται οι επίσημοι εκκλησιαστικοί επισκέπτες του Βατικανού, και το ότι στις 7 Απριλίου θα ενθρονιστεί ως Επίσκοπος της Ρώμης στην Βασιλική του Αγίου Ιωάννου Λατερανού θεωρούνται ισχυρές ενδείξεις ότι πιθανότατα να θελήσει να μεταφέρει τη διαμονή του στο μέγαρο του Λατερανού, που επί χίλια χρόνια και έως το εσωτερικό σχίσμα των Ρωμαιοκαθολικών και την μεταφορά της Παποσύνης στην Αβινιόν ήταν η έδρα του Πάπα. Επομένως η τυχόν μετακίνηση του στο Λατερανό θα δώσει μεν μιαν εντύπωση αλλαγής, μιαν εικόνα ότι μειώνει τον ρόλο του ως απολυταρχικού ηγεμόνα του Βατικανού και ενισχύει αυτόν του εκκλησιαστικού ανδρός και Επισκόπου της Ρώμης, αλλά στην ουσία θα είναι μια κίνηση του να απομακρυνθεί από την γραφειοκρατία και από απόσταση να προετοιμάσει τη σύγκρουσή του μαζί της.