Παπα-Χαράλαμπος Διονυσιάτης

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (VIDEO).

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ. Σύντομη βιογραφία 1σελ. (1/2).

Ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος του Αθα­νασίου γεννήθηκε το 1916 στο χωριό Άγιος Κωνσταντί­νος του Αιγίου, και ήταν ο δεύτερος από τα έξι παιδιά της οικογενείας. Σε ηλικία περίπου δέκα ετών έμεινε ορ­φανός από πατέρα. Μετά το Δημοτικό και το Σχολαρχείο της εποχής, ανέλαβε, ως δεύτερος πατέρας, τα κα­θήκοντα της οικογενείας. Με την Εκκλησία δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις, όπως και ο ίδιος ομολογούσε. Κρατούσε απλώς τυπική σχέ­ση. Το 1948 νυμφεύθηκε την Αγγελική Σωτηροπούλου, που διακρινόταν για το χριστιανικό της ήθος, και από την οποία πολύ ωφελήθηκε και βοηθήθηκε ως προς την στροφή του προς τον Χριστόν και την Εκκλησία Του. Ήταν άνθρωπος δραστήριος, με ισχυρή θέληση και πολλές ικανότητες, κατ’ εξοχήν όμως διακρινόταν διά το χάρισμα του λόγου. Σταδιακά η Πρόνοια του Θεού τον κατάρτισε πνευματικά με διακριτικές επισκέψεις για το ψυχοσωτήριο έργο του ευαγγελισμού αθανάτων ψυχών. Το 1950 άρχισε στενότερη σχέση με την Εκκλησία και την μελέτη θρησκευτικών βιβλίων. Ένα προσκύνη­μα στην Τήνο συνετέλεσε στο να εξομολογηθεί σχεδόν για πρώτη φορά, και απετέλεσε το γεγονός αυτό σταθμό στη ζωή του. Ως άνθρωπος ισχυρός θελήσεως και με την βοήθεια του Θεού μπόρεσε να επιβληθεί στον εαυτό του, να κόπτη τα πάθη και τις αδυναμίες του παρελθό­ντος και να συγκροτείται ηθικά και χριστιανικά… Όσο η ψυχική του αναγέννηση αύξανε όλο και πε­ρισσότερο άφηνε να τον καθοδηγή Αυτός ο Κύριος… Με ιερό ζήλο μελετούσε την Αγία Γραφή και τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας μας… Σε ηλικία 35 ετών στις 11 Νοεμβρίου του 1951 έκαμε το πρώτο επίσημο κήρυγμα του στην αγρυπνία του ιερού Ναού της Αναλήψεως στον Βύρωνα, με εντολή του διακριτικού και οσίου όντως Γέροντος Ιερωνύμου Σιμωνοπετρίτου… Είχε πράγματι επιστρατευθεί από τον Θεό στο έργο της διακονίας του θείου λόγου. Υπήρξε και θεόκλητος και λαόκλητος κήρυκας. Όπου ο Θεός του άνοιγε θύρα για να ομιλήση έδιδε το παρόν με προθυμία, σε ιερούς Ναούς, αίθουσες, ιερές Μονές – προσκυνήματα, ακόμη και σπίτια… Με ζήλο, πόθο ιερό και με πολύ πνευματικό μεράκι επιτελούσε την διακονία της πνευματικής σποράς του λόγου του Θεού. Ή φήμη του χαρισματούχου εργάτου του Ευαγγελίου όλο και απλωνόταν περισσότερο. Στην Αθήνα έφθασε να ομιλή μέχρι και δέκα φορές την εβδο­μάδα. Στην συνέχεια ανοίχτηκε και σε πόλεις και χωριά που τον καλούσαν. Ήταν ακούραστος, δοσμένος στο έρ­γο του Θεού, χωρίς ωράριο εργασίας, χωρίς υλικές απο­δοχές, και ο Θεός ευλογούσε. Κατ’ εξοχήν διακρίθηκε στο εποικοδομητικό κήρυγ­μα με στόχο και επίκεντρο την μετάνοια και επιστροφή αμαρτωλών ψυχών στην Εκκλησία του Χρίστου. Ως ελεημένος από τον Θεό, πάσχιζε να γίνη αιτία επιστρο­φής ψυχών. Έτσι η μετάνοια ήταν το προσφιλές του θέ­μα. Χωρίς υπερβολή, είναι χιλιάδες οι ψυχές, που επη­ρεάσθηκαν από το ζωντανό και χειμαρρώδες κήρυγμα του. Ως όργανο της Χάριτος του Θεού που ήταν, έτρεχε διά να ενισχυθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ψυχές από το ηθικό ναυάγιο του κόσμου. Ο λόγος του στο θέμα της μετανοίας, όπου ακούγετο, ήταν αποφασιστικής σημασίας και οδηγούσε στον εξομολόγο. Ορθώς του αποδόθηκε το χαρακτηριστικό του κήρυκος της μετανοίας, αφού ο λόγος του αφύπνιζε ένοχους. Το κήρυγμα του συγκινούσε, ομιλούσε στην καρδιά, προβλημάτιζε και επιδρούσε αποτελεσματικά. Σαφής και κατανοητός στον λόγο του, γλαφυρός και συ­ναρπαστικός, τα δε κηρύγματά του μεστά θείων αλη­θειών, ηθικών παραινέσεων και διδαγμάτων… Παρ’ ότι στηλίτευε κατακόρυφα τα αμαρτωλά πάθη, ένα πολυπλη­θές ακροατήριο κάθε ηλικίας, φύλου, τάξεως και μορφώ­σεως «κρεμόταν» από τα χείλη του και οδηγείτο σε απο­φασιστική αλλαγή, πορείας και ζωής, στον Χριστό, την Εκκλησία Του, την αρετή.

Επόμενο… προσεχώς.

Εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»