Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ | Νέα Πρωία
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, βρέθηκα για μια βδομάδα στο Λονδίνο (άλλωστε τα ‘χουμε ξαναπεί). Μια από τις επισκέψεις μου ήταν και σ’ ένα μοναστήρι, στο Essex. Πήραμε το underground μέχρι το σταθμό Cockfoster Station όπου μας περίμενε ένα ζευγάρι ελλήνων με ΙΧ (κύπρια και πειραιώτης) για να μας μεταφέρει στο μοναστήρι. Έτσι, είχαμε την ευκαιρία, για μιάμιση ώρα περίπου, να γνωρίσουμε και την αγγλική επαρχία.
μέσω Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ | Νέα Πρωία.
«Ο Καλόγερος» του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη
Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ
ΜΙΚΡΑ ΜΕΛΕΤΗ
Α΄
Οσάκις ηνοίγετο η θύρα του μικρού οικίσκου, δυσμόθεν, απέναντι της πύλης του ναού, και δύο νεάνιδες, ισχναί, χλωμαί, η μία ολίγον τι νοστιμούλα, η άλλη σχεδόν άσχημη, προέκυπτον εις το άνοιγμα, κοιτάζουσαι περιέργως τα συμβαίνοντα εις την οδόν, ή εις τους διαβάτας, ως κάμνουν τα πτωχοκόριτσα όταν δεν έχουν εργασίαν, ή όταν η περιοδική οκνηρία διά της φαντασίας και της κεφαλής καταβεί εις τους βραχίονας και την μέσην των, τότε εφαίνετο και μία πρεσβυτική μορφή γυναικός όπισθέν των, κόκκινη, στρογγύλη, όχι πολύ ερρυτιδωμένη ακόμη, ήτις πρέπει να ήτο η μήτηρ των δύο νεανίδων, και εφαίνετο ότι εις τον καιρόν της θα ήτο πολύ νοστιμωτέρα αφ’ όσον ήσαν σήμερον αι δύο κόραι της.
Τότε απ’ αντικρύ μία των γειτονισσών, η κυρα-Κώσταινα, αγαπώσα την κακολογίαν, όσον και πάσα άλλη, έλεγε:
– Να οι παπαδιές!
Και ο διαβάτης, όστις ήτο από άλλην συνοικίαν, και τυχαίως συνέβαινε να περνά απ’ εκεί, ακούων την λέξιν ταύτην, εγύριζε με απορίαν προς το μέρος της μεσήλικος γυναικός, ισταμένης και αυτής παρά την θύραν της οικίας της, νηθούσης ορθοστάδην με μεγάλην ρόκαν, περί ην ήτο τυλιγμένη παχεία τολύπη μαλλίου, αδυνατών να εννοήσει πώς συνέβαινε να υπάρχωσι τρεις παπαδιές επί το αυτό, εις πόλιν μάλιστα όπου λεληθότως και παρανόμως τείνει να καταργηθεί διά τους ιερείς ο θεσμός του γάμου. Αλλ’ η κυρα-Κώσταινα, επιφυλακτική, σιωπηλή, συνέστελλε τα χείλη, στυγνή ως Σφιγξ ήτις, αφού είπε το αίνιγμά της, άφηνεν ασπλάγχνως τα θύματά της να βασανίζωνται διά να εύρωσιν, αν δύνανται, την λύσιν.
* * *
Συνέχεια
Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης – Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος περί Γαστριμαργίας (Video-2013)
Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης – Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος περί Γαστριμαργίας (Video-2013)
π. Βενέδικτος Νεοσκητιώτης: Η τέχνη της προσευχής κατά τον Άγιο Ισαάκ το Σύρο -video
π. Βενέδικτος: Η τέχνη της προσευχής κατά τον Άγιο Ισαάκ το Σύρο
Πρωτοδημοσιεύθηκε στις 24 Ιούλ 2012
Συνέχεια
Ἡ νηστεία ἀφανίζει τούς δαίμονες
Ἡ νηστεία ἀφανίζει τούς δαίμονες 
Ανέβασαν κάποτε στη σκήτη των Πατέρων ένα δαιμονισμένο νέο, για να τον θεραπεύσουν με την προσευχή τους. Εκείνοι όμως, από ταπείνωση, απόφευγαν. Πολύ καιρό βασανιζόταν έτσι ο δυστυχισμένος άνθρωπος, ώσπου κάποιος Γέρων τον λυπήθηκε, τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό, που είχε στη ζώνη του, κι’ έδιωξε το πονηρό πνεύμα.
— Αφού με βγάζεις από την κατοικία μου, του είπε εκείνο, θα μπω μέσα σου.
— Έλα, του αποκρίθηκε θαρραλέα ο Γέροντας…
Έτσι μπήκε μέσα του το δαιμόνιο καί τον βασάνιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ο Όσιος υπόμενε με καρτερία τον πόλεμο, αλλά αντιπολεμούσε κι’ εκείνος τον εχθρό με υπεράνθρωπη νηστεία καί ακατάπαυστη προσευχή. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έβαλε ούτε μια φορά στο στόμα του τροφή, μασούσε μόνο λίγα κουκούτσια από φοίνικες κάθε βράδυ και κατάπινε τον χυμό τους.
Νικημένο τέλος το δαιμόνιο, από τον ακατάπαυστο αγώνα του Γέροντος, τον ελευθέρωσε.
— Γιατί φεύγεις; τον ρώτησε εκείνος, Κανένας δε σε διώχνει.
— Με αφάνισε η νηστεία σου, αποκρίθηκε εκείνο κι’ έγινε άφαντο.
Από το Γεροντικό
http://agiosmgefiras.blogspot.gr/2013/03/blog-post_818.html και http://www.hristospanagia.gr/?p=7224
Λυχνοστάτης – Bιβλίο για τον Γέροντα Ιωσήφ τον ησυχαστή
ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ
Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος
παρουσιάζει το βιβλίο του για τον
«ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ ΤΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗ ΚΑΙ ΣΠΗΛΑΙΩΤΗ»
Επιμέλεια παρουσίαση αρχιμανδρίτης π. Χρύσανθος Στελλάτος
Λύχνος TV 2009
πηγή : http://www.i-m-patron.gr
http://o-kalos-poimin.blogspot.gr/2013/02/blog-post_1103.html