Ανάγκη επιστροφής εις τον Θεόν

Ἀνάγκη ἐπιστροφῆς εἰς τὸν Θεόν
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἔχουν κάνει ἐπανάσταση ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Ἀρνοῦνται τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου καί ἀκολουθοῦν πιστά τά ὅσα τούς ὑπαγορεύει ὁ διάβολος. Καυχῶνται γιά τήν ἀπελευθέρωσή τους ἀπό τήν ἠθική καί ἱκανοποιοῦν τά ἁμαρτωλά τουςπάθη. Εἶναι φιλήδονοι, φιλόδοξοι καί φιλάργυροι. Ἀδικοῦν, ἁρπάζουν καί βιαιοπραγοῦν.Μέ τόν τρόπο αὐτό νομίζουν ὅτι θά διαμορφώσουν τήν ἰδανική κοινωνία!
Ξεχνοῦνὡστόσο ὅτι ὁ Θεός μέ ποικίλους τρόπους παρεμβαίνει καί ἀνακόπτει τήν καταστροφική πορεία τους. Ἰδιαίτερα ὅταν ξεπερνοῦν ἀναιδῶς τά ὅρια ἀνοχῆς του. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ ἐπώδυνη δυστυχία. Ὅμως αὐτό δέν τό συνειδητοποιοῦν. Ἐξηγοῦν τίς παρεμβάσεις τοῦ Θεοῦ μέ τή δική τους κοντόφθαλμη σκέψη, ἡ ὁποία εἶναι παράλογη.
Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς περιγράφει τήν θλιβερή κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στήν κοινωνία μας μέ ἕνα παράδειγμα: «Οἱ λαοί στήν ἐποχή μας ἔβαλαν τό Χριστό, τόΘεό, στήν τελευταία θέση τοῦ δείπνου αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Τόν ἄφησαν σάν κακόμοιρο, γιά νά βάλουν στίς πρῶτες θέσεις τοῦ τραπεζιοῦ τούς δικούς τους “μεγάλους” ἀνθρώπους, τούςπολιτικούς, τούς λογοτέχνες, τούςφιλοσόφους, τούς παραμυθάδες, τούς οἰκονομολόγους, ἀκόμη καί τούς τουρίστες καί ἀθλητές. Ὅλα τά βλέμματα αὐτῶν τῶν λαῶν στράφηκαν σ᾿ αὐτούς τούς φαινομενικά μεγαλειώδεις καί μοντέρνους θεούς, ἐνῶστόν ἀναστημένο Χριστό ἔδωσαν πολύ λίγη σημασία. Τότε καταστράφηκαν πολλοί λαοί τῆς γῆς μπροστά στά μάτια μας.Ὄχι μόνο ὅλες οἱ εἰδωλολατρικές ἀνθρώπινες μεγαλειότητες ἔσβησαν, ἀλλά καί κανείς δέν σκέφθηκε πλέον νά τίς λατρέψει» (Μέσα ἀπό τό παράθυρο τῆς φυλακῆς. Μηνύματα στό λαό, Θεσ/νίκη 2012, σελ. 61-62).
Εἶναι ἀνάγκη οἱ ἄνθρωποι νά ἐπιστρέψουν στόΘεό, ἀρνούμενοι κάθε δεσμό μέ τό διάβολο. Νά ἀποκτήσουν προορισμό, νά ἔχουν πνευματική ζωή καί νά ἐργάζονται, τό κατά δύναμη ὁ καθένας, γιά τό κοινό καλό. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ ζωή τους θά πάρει ἀξία καί μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά ξεπερνᾶνε κάθε πειρασμό καί δυσκολία. Χωρίς τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων στό Θεό, εἶναι μάταιο νά ἐλπίζει κανείς ὅτι ἡ κοινωνία θά ἀλλάξει καί ἡ δυστυχία θά περιοριστεῖ ἤ καί θά ἐξαλειφθεῖ. Τό ἔργο τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦν νά τό ἀντικαταστήσουν οἱ πολιτικές ἐπιλογές καί οἱ κοινωνιολογικές ἀναλύσεις τῶν ἐπιστημόνων. Οὔτε φυσικά ἡ λεγόμενη τέχνη καί ὁ πολιτισμός μποροῦν νά συμβάλουν θετικά καί νά ἄρουν τίς αἰτίες τῆς κακοδαιμονίας καί ἀναταραχῆς πού παρατηροῦνται στίς κοινωνίες τῶν σύγχρονων ἀνθρώπων. Ὅμως ὁ λαός βρίσκεται σέ πλήρη σύγχυση καί ἡ καθημερινή παραπληροφόρηση ἐπιδεινώνει τήν τραγική κατάσταση, γεγονός θλιβερό, γιατί τό σκοτάδι γίνεται πυκνότερο καί τό φῶς μειώνεται ἀνησυχητικά. Ἡ ἐλπίδα πιά γιά βελτίωση τῆς κοινωνίας εἶναι ἀνύπαρκτη, ἐκτός καί ἄν ὁ Θεός βάλει τό χέρι του καί ἀνατρέψει τά σχέδια τῶν ἀνθρώπων, πού ἐν ἐπιγνώσει ὑπηρετοῦν τό διάβολο.
Με ποσοστό 89% η Βενετία ζητά ανεξαρτησία-Οι λαοί της Ευρώπης λένε «ΟΧΙ» στην Μαφία των Βρυξελλών | Hellas Now
Mε το συντριπτικό ποσοστό του 89%, ανάλογο με αυτό της Κριμαίας που όμως επέλεξε να ενωθεί με την Ρωσία, η Βενετία αποφάσισε να αποσχιστεί από την Ιταλία και να ιδρύσει δικό της κράτος, το Βένετο.
«Πάνω από δυο εκατομμύρια πολίτες ψήφισαν υπέρ της ανεξαρτησίας από την Ιταλία»,ανακοίνωσαν οι διοργανωτές του δημοψηφίσματος – το οποίο όμως δεν είοναι δεσμευτικό για την Ιταλία – που διεξήχθη από την περασμένη Δευτέρα, 17 Μαρτίου μέχρι το βράδυ της Παρασκευής.
μέσω Με ποσοστό 89% η Βενετία ζητά ανεξαρτησία-Οι λαοί της Ευρώπης λένε «ΟΧΙ» στην Μαφία των Βρυξελλών | Hellas Now.
Αναφορές του π. Θεοδώρου Ζήση σε σύγχρονα εκκλησιαστικά προβλήματα
– Το συνέδριο «Εκκλησία και Αριστερά» και την έντονη συζήτηση που ακολούθησε τις προτάσεις του Σύριζα για την μισθοδοσία των Ιερέων.
– Την πολεμική των εκκλησιομάχων γύρω από διάφορα θέματα όπως μάθημα των θρησκευτικών, χωρισμό Εκκλησίας – Κράτους κλπ.
– Την ύπαρξη συγκεκριμένης ομάδας θεολόγων αλλά και Ιερωμένων, που ουσιαστικά ενστερνίζονται αριστερές απόψεις. Πώς η Αριστερά προσπάθησε να αλώσει την Θεολογία.
– Την Ακαδημία «Μεταπατερικών» Θεολογικών Σπουδών Βόλου.
– Την μετάφραση των Λειτουργικών Κειμένων στη δημοτική.
– Την δυναμική αντίδραση απέναντι στη βλασφημία, που εκδηλώθηκε με αφορμή το κατάπτυστο «Corpus Christi».
– Την ύπαρξη ή μη αξίων ή ανεπαρκών Αρχιερέων, που οφείλουν να καθοδηγήσουν τον πιστό λαό στη σύγχρονη δύσκολη συγκυρία.
– Την πιθανή σχέση μελών της Εκκλησίας με τη Μασωνία.
– Τις Οικουμενιστικές προσεγγίσεις μέσω διαλόγων και συμπροσευχών. Ποιες είναι οι κακοδοξίες των αλλοδόξων και τι στάση τηρεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
– Την αναγκαιότητα ή μη εισαγωγής νεωτερισμών στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
– Τη στάση που πρέπει να τηρούν Κλήρος και Λαός απέναντι στα καρναβάλια.
– Την ηθική έκπτωση και καταρράκωση των αξιών, που οδηγούν τους νέους ακόμα και στην τρομοκρατία.
– Πως πρέπει να αντιμετωπίζουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τις Προφητείες.
Και άλλα πολλά.
Η «Νέα θρησκευτική συνειδητότητα»: Το πνεύμα των ανατολικών λατρειών το 1970
Τα τρία είδη «χριστιανικού διαλογισμού» που περιγράφηκαν πιο πάνω είναι μόνο η αρχή· σε γενικές γραμμές, μπορεί να ειπωθεί ότι η επίδραση των ανατολικών θρησκευτικών ιδεών και πρακτικών πάνω στην κάποτε χριστιανική Δύση έφτασε σε καταπληκτικές διαστάσεις στη δεκαετία του 1970. Ειδικά στην Αμερική, που μόλις δυο δεκαετίες πριν ήταν ακόμα θρησκευτικά «επαρχιακή» (εκτός από μερικές μεγάλες πόλεις), με πνευματικό ορίζοντα κατά πολύ περιορισμένο στο Ρωμαιοκαθολικισμό και τον Προτεσταντισμό, παρατηρήθηκε ένας καταπληκτικός πολλαπλασιασμός ανατολικών (και ψευδοανατολικών) θρησκευτικών λατρειών και κινήσεων. Διαβάστε περισσότερα μέσω Η «Νέα θρησκευτική συνειδητότητα»: Το πνεύμα των ανατολικών λατρειών το 1970.
Π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Ο διάλογος Ορθοδοξίας και Ελληνισμού στη Νέα Εποχή» (mp3)
Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνού
Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Ε.Μ.Π.
«Ο διάλογος Ορθοδοξίας και Ελληνισμού στη Νέα Εποχή» (2001) (mp3)
Στην ομιλία αυτή, που διοργανώθηκε από τη Χριστιανική Φοιτητική Ένωση Θεσσαλονίκης στο μέγα αμφιθέατρο της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, την Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου 2001, ο έγκριτος και ανά την Ορθδοοξία αναγνωρισμένος εκκλησιαστικός ιστορικός και συγγραφεύς π. Γεώργιος Μεταλληνός, πραγματεύεται το θέμα της «ασυγχύτου και αδιαιρέτου» – όπως είπε – ενώσεως Ορθοδοξίας και Ελληνισμού, ουσιαστικώς ανατέμνοντας τη δομή της ίδιας της Ρωμηοσύνης, σε αντιπαράθεση προς τη σύγχρονη παγκοσμιοποίηση.
Στο πρώτο μέρος της ομιλίας, ο π.Γεώργιος παρουσιάζει και αναλύει, με πυκνές αναφορές στις πηγές της γραμματείας και της ιστορίας, όλα εκείνα τα διαχρονικής αξίας στοιχεία του Ελληνισμού, τις «αυτοεκφράσεις της ελληνικότητος στην ιστορία», τα οποία η Ορθοδοξία προσέλαβε και ενέδυσε με το άκτιστο, προσδίδοντάς τους αξία αιώνια. Ως τέτοια στοιχεία ο π. Γεώργιος εντοπίζει τα εξής: (α) τη θεοκεντρικότητα και θρησκευτικότητα του αρχαίου Ελληνισμού, (β) την αναγνώριση της ανθρώπινης αξίας, δηλ. τον ανθρωπισμό, (γ) την ενότητα και καθολικότητα του βίου, (δ) την ύπαρξη ορίων στη κατάφαση του λόγου, η υπέρβαση των οποίων συνιστά ύβρη, δηλ. την άρνηση της λογοκρατίας και νοησιαρχίας, (ε) το ερευνητικό πνεύμα, τ.έ. την αναζήτηση της αληθείας, (στ) την κοινωνική κατανόηση της αληθείας, βάσει της οποίας η αλήθεια μετέχεται εμπειρικώς και όχι διανοητικώς, (ζ) την οικουμενικότητα του Ελληνισμού, η οποία αγκαλιάζει όλο τον κόσμο και, τέλος, (η) την προσληπτικότητα του Ελληνισμού, την κατάφαση της ετερότητας, χάρις στην οποία ο Ελληνισμός προσλαμβάνει ξένα, αλλά ομοούσια προς αυτόν και αφομοιώσιμα στοιχεία. Η Ορθοδοξία, εννοουμένη ως ο Χριστιανισμός στη γνησιότητά του, ως Πατερικότητα, είναι αυτή η οποία διέσωσε τον Ελληνισμό και δεν διασώθηκε αυτή από αυτόν.
Εν συνεχείᾳ ο π. Γεώργιος στρέφεται κατά του ιστορικώς προσφάτου φαινομένου του διαιρετικού εθνοφυλετισμού, και αναλύει πώς από αυτόν έγινε η μετάβαση στην ισοπεδωτική Νέα Εποχή και Νέα Τάξη Πραγμάτων, η οποία αποτελεί το υποκατάστατο της αρχαίας «παγκοσμιοποιήσεως» της Οικουμένης της Ρωμηοσύνης. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ως Νέα Εποχή στο πολιτικό επίπεδο, αρχίζει από τον Α΄ Πόλεμο του Περσικού το 1990· στη Νέα αυτή Τάξη ο Ο.Η.Ε. – και το ΝΑΤΟ ως αστυνομικό όργανό του – καθίστανται θεραπαινίδες της πρώτης (και μοναδικής τότε, το 2001) υπερδύναμης. Η θεωρία του Samuel P. Huntington περί συγκρούσεως των πολιτισμών και του τέλους του πολιτισμού, η οποία ακολουθεί τις απόψεις του Arnold J. Toynbee, ουσιαστικώς συνοψίζεται και καταλήγει στην παγκόσμια επιβολή του αμερικανικού lifestyle, στο βίαιο εξαμερικανισμό. Η Ορθοδοξία ως η Πίστη και πράξη των Αγίων, ως ο παραδοσιακός Χριστιανισμός, δεν ασκεί καμμία βία ή τρομοκρατία· αντιθέτως, το Ισλάμ είναι η πολιτικοποίηση της (μουσουλμανικής) θρησκείας, η δε δυτική νομιμοποιημένη τρομοκρατία οφείλεται παρομοίως στην θρησκειοποίηση της Πίστεως. Καταλήγοντας ο π. Γεώργιος επισημαίνει ότι δεν είναι πρόβλημα το αν οι Ορθόδοξοι εντασσόμαστε στη Νέα Τάξη, αλλά «τό π ώ ς υπάρχουμε στα μεγέθη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Νέας Εποχής».
Στις ερωτήσεις του φοιτητικού κοινού μετά το πέρας της ομιλίας (01:07:00 έως τέλους) ο π. Γεώργιος απαντά σε ποικίλα ερωτήματα, καταθέτοντας την πολλή πείρα και συγκροτημένη γνώση του, περί του αν αληθώς η χριστιανική πίστη «διέκοψε το μεγαλείο του ελληνικού πνεύματος», περί του Ιουλιανού του Παραβάτου, περί του φόνου της φιλοσόφου Υπατίας, περί της βάσεως της αποδοχής της Παλαιάς Διαθήκης από την Εκκλησία, περί της πίστεώς μας στο Θεό όχι διανοητικώς, αλλά μέσῳ είτε της εμπειρίας της θεώσεως είτε μέσῳ των Αγίων που έχουν αυτή την εμπειρία (και στων οποίων τα ιερά λείψανα είναι εμφανή τα σημεία της θεώσεως), περί της θρησκείας ως αρρώστιας της ανθρωπίνης φύσεως, κατά τον μακαριστό π. Ιωάννη Ρωμανίδη κ.ά. πολλά ενδιαφέροντα.
Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/orthodoxia-ellhnismos-neaepoxh.el.aspx