Λόγοι περί Αἱρέσεως καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Λόγοι περί Αιρέσεως και Ορθοδόξου Εκκλησίας

Ὁ Μέγας Φώτιος σὲ κατηχητικὴ ἐπιστολή του πρὸς τὸν ἄρχοντα Μιχαὴλ τῆς Βουλγαρίας τοῦ γράφει: «Ἔτσι λοιπὸν σκεπτόμενος καὶ πιστεύοντας, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση τῆς ἁγίας, καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, σὺ τὸ ὡραῖο γέννημα τῶν κόπων μου, νὰ ἀποδέχεσαι καὶ νὰ τιμᾶς τὶς ἅγιες καὶ οἰκουμενικὲς ἑπτὰ συνόδους, ἄλλες ἀπὸ αὐτὲς γιατί εἶναι διδάσκαλοι, καὶ ἄλλες γιατί εἶναι πρόμαχοι τῆς εὐσεβείας.
Γιατί μὲ αὐτὲς ἀποκρούεται κάθε καινοτομία καὶ αἵρεση, καὶ ἑδραιώνεται στὶς ψυχὲς τῶν εὐσεβῶν ὡς ἀναμφίβολη σεβασμιότητα τὸ αἰώνιο καὶ ἀρχαιοπαράδοτο φρόνημα τῆς ὀρθοδοξίας».¹. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς σὲ λόγο του περὶ εἰκόνων μᾶς λέει: «Ἐπειδὴ ὅλα ὅσα λέγονται (τὰ λόγια τῶν ἁγίων) εἶναι ἀληθινὰ καὶ σκοπὸς τους εἶναι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων ποὺ δοξάζονται ἀπὸ αὐτόν, καὶ ἡ σωτηρία μας καὶ ἡ ἐξουδετέρωση καὶ καταισχύνη τοῦ Διαβόλου καὶ τῶν δαιμόνων του, τὰ προσκυνοῦμε καὶ τὰ ἀγκαλιάζουμε καὶ τὰ καταφιλοῦμε καὶ τὰ ἀσπαζόμαστε μὲ τὰ μάτια καὶ τὰ χείλη καὶ τὴν καρδιά, ὅπως ἐπίσης καὶ ὁλόκληρη τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τοὺς λόγους τῶν ἁγίων καὶ τῶν διακεκριμένων Πατέρων, ἐνῶ τὰ αἰσχρὰ καὶ τὰ βδελυκτὰ καὶ ἀκάθαρτα γραφόμενα τῶν Μανιχαίων καὶ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ τῶν ἄλλων αἱρέσεων, τὰ ἀποστρεφόμαστε καὶ τὰ ἀπορρίπτουμε, ἐπειδὴ περιέχουν ψεύτικα καὶ μάταια πράγματα καὶ ἔχουν ἐφευρεθεῖ γιὰ τὴν δόξα καὶ χαρὰ τοῦ Διαβόλου καὶ τῶν δαιμόνων του, μολονότι περιέχουν καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ»².

Νὰ θυμᾶσαι ὅτι σὲ κάθε ἡδονὴ ἀκολουθεῖ ἀηδία καὶ πίκρα (Ἰσαὰκ ὁ Σύρος).

Ορθόδοξη Ζωή κατά του Αγίους Πατέρες

 Π. Μ. Σωτῆρχος

(Ορθόδοξος Τύπος)

ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Ποτέ, μᾶς λέγει ὁ μέγας Ἰσαὰκ ὁ Σύρος στὸν «ΝΕ´Λόγον Περὶ παθῶν», ὅπου γράφει: «Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ὑψηλότερη ἀπὸ ὅλες τὶς ἀρετὲς καὶ τὸ ἔργον της δὲν μπορεῖ νὰ τελειώση, παρὰ μόνον τὴν ὥραν τοῦ θανάτου. Γι᾽ αὐτὸ ἡ μετάνοια χρειάζεται πάντοτε σὲ ὅλους καὶ δὲν ὑπάρχει κανένας ὅρος τελειώσεως τῆς μετανοίας. Διότι καὶ αὐτῶν τῶν τελείων ἀνθρώπων ἡ τελειότης εἶναι ἀτελής. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ μετάνοια δὲν περιορίζεται σὲ ὁρισμένους καιρούς, οὕτε σὲ ὁρισμένες πράξεις, ἕως τὴν ὥρα τοῦ θανάτου. Νὰ θυμᾶσαι ὅτι σὲ κάθε ἡδονὴ ἀκολουθεῖ ἀηδία καὶ πίκρα». Ἂς μετανοοῦμε λοιπὸν συνεχῶς…

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΠΛΑΣΕ Ο ΘΕΟΣ

 Τὴν ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτὸ τὴν δίνει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς στὸ ἔργον του «Γ´ Ἑκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων», ὅπου γράφει μεταξὺ ἄλλων: «Ὁ Θεὸς μᾶς ἔπλασε, γιὰ νὰ γίνουμε κοινωνοὶ τῆς θείας φύσεως (Β´Πέτρ. Α´ 14) καὶ μέτοχοι τῆς αἰωνιότητός του καὶ νὰ φανοῦμε ὅμοιοι μὲ Αὐτὸν (Α´ Ἰω. Γ´ 2) θεούμενοι μέσῳ τῆς θείας Χάριτος. Γι᾽ αὐτὴν τὴν θέωσιν ἔχουν συσταθῆ καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν τὰ ὄντα, καὶ γι᾽ αὐτὴν τὰ μὴ ὄντα ἐκαρποφόρησαν καὶ γέννησαν τὰ ὄντα». Συγκλονιστικὸς αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Μαξίμου, ποὺ συνοψίζει τὴν σχετικὴν διδασκαλίαν τοῦ Εὐαγγελίου, μᾶς λέγει καθαρὰ τί πρέπει νὰ κάνουμε, γιὰ νὰ μὴ χάσουμε τὴν μεγίστη αὐτὴ δωρεὰ τοῦ Ὑπερτελείου καὶ Παναγάθου Θεοῦ!

ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΡΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

 Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος στὶς «Συμβουλές γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή», γράφει τὰ ἑξῆς: «Αὐτός, ποὺ κάθεται στὴν ἔρημο ἀπομακρύνεται ἀπὸ τρεῖς πολέμους, ἀπὸ τὸν πόλεμον τῆς ὁράσεως, ἀπὸ τὸν πόλεμον τῆς ἀκοῆς, καὶ ἀπὸ τὸν πόλεμον τῆς λαλιᾶς». Στὸν κόσμον, ὅπου ζοῦμεν ἐμεῖς οἱ λαϊκοὶ Χριστιανοὶ δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς ἀποφύγουμε τοὺς τρεῖς αὐτοὺς πολέμους. Μποροῦμε ὅμως νὰ τοὺς πολεμήσουμε, κατὰ τὸ δυνατὸν ὁ καθένας ἀποκλείοντας τὰ περιττὰ καὶ τὰ ἄσεμνα καὶ τὰ ψυχοβλαβῆ στὰ θεάματα, στὰ ἀκροάματα καὶ στὰ λόγια. Τὸ κέρδος μέγα.

ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς λέγει ὅτι πιὸ ἀπαραίτητη καὶ ἀπὸ τὴν ἀναπνοή μας εἶναι ἡ προσευχή. Τώρα διαβάζω στὸν «ΣΤ´ Λόγον» τῆς «Κλίμακας» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου ὅτι ἡ «μνήμη τοῦ θανάτου» εἶναι ἡ πιὸ ἀπαραίτητη ἀπὸ κάθε ἄλλη πνευματικὴ ἐργασία γιὰ τὴν ψυχή. Γιατὶ ἔτσι θυμόμαστε ὅτι μᾶς περιμένει ἡ ἀδέκαστη Κρίση τοῦ Θεοῦ γιὰ ὅλα. Ἰδοὺ τὰ λόγια τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἁγίου: «Ὅπως τὸ ψωμὶ εἶναι τὸ πιὸ ἀπαραίτητο ἀπὸ κάθε ἄλλη τροφή, ἔτσι καὶ ἡ μνήμη τοῦ θανάτου εἶναι ἡ πιὸ ἀπαραίτητη ἀπὸ κάθε ἄλλη πνευματικὴ ἐργασία». Καὶ αὐτὴ πρέπει νὰ τὴν κάνουμε καθημερινῶς, ἀφοῦ κάθε ἡμέρα μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ τελευταία τοῦ βίου μας σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμον…

ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΩΜΑΣΤΕ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ

 Τὸ «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε» τοῦ Εὐαγγελίου μᾶς θυμίζει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸν Ἐπίλογον τῆς «Φιλοκαλίας» λέγοντας μεταξὺ ἄλλων: «Ἂς μὴ νομίση κανείς, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, πὼς μόνον οἱ ἱερωμένοι καὶ οἱ μοναχοὶ ἔχουν χρέος νὰ προσεύχωνται ἀκατάπαυστα καὶ παντοτεινὰ καὶ ὄχι οἱ κοσμικοί. Ὄχι, ὄχι. Ὅλοι γενικὰ οἱ Χριστιανοὶ ἔχουμε χρέος νὰ βρισκώμαστε πάντοτε σὲ προσευχή…». Ἀμήν.

 Π. Μ. Σωτῆρχος

Πηγή: Ἀναγνώστε τό φύλλον τῆς 20.07.12 τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» (αρ. φ. 1936)

Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε. Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Ο Κύριος μας έχει προαναγγείλει την θλίψη, που θα προηγηθή της Δευτέρας Παρουσίας. Και έδωκε εντολή στους μαθητές Του να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Και να προσεύχωνται. Τους είπε: «Βλέπετε. Αγρυπνείτε. Προσεύχεσθε.

Ουκ οίδατε γαρ πότε ο καιρός εστιν»[112]. Η προσευχή χρειάζεται πάντοτε. Και είναι πάντοτε στον άνθρωπο ωφέλιμη. Γιατί αυτή τον κρατεί σε κοινωνία με τον Θεό και υπό την σκέπη Του. Αυτή τον φυλάει από τη φιλαυτία και την αυτοπεποίθηση και από το παραστράτημα της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας. Και μην ξεχνάμε… Περισσότερα μέσω ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3: Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε. Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ.

Ὁρθόδοξη ζωῆ κατὰ τοῦς Ἀγίους Πατέρες.

ΤΑ ΑΠΛΩΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ.

Ὁ Ἀββᾶς Χομαί, λίγο πρὶν κοιμηθῆ ἐν Κυρίῳ, ἄφησε στὰ πνευματικά του τέκνα τὶς ἀκόλουθες συμβουλές, ποὺ πάντοτε εἶναι ἀληθινὲς καὶ ἀπαραίτητες γιὰ λαϊκοὺς καὶ κληρικούς, λέγοντας: «Μὴ κατοικήσετε ποτὲ μαζὶ μὲ αἱρετικούς, μήτε νὰ συνάψετε σχέσεις μὲ ἄρχοντες, μήτε νὰ εἶναι τὰ χέρια σας ἁπλωμένα στὸ νὰ συνάζετε, ἀλλὰ μᾶλλον ἁπλωμένα στὸ νὰ δίνετε». Ἂς προσέξουμε ὅλοι αὐτὸ τὸ τελευταῖο γιὰ τὰ ἁπλωμένα χέρια, ποὺ ἔγιναν στὴν ἐποχή μας πολὺ ἁρπακτικά…

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΣΦΡΗΣΗ.

Στὸν Λόγον του «Περὶ διακρίσεως» ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς «Κλίμακος» γράφει: «Ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν καλὴ ὄσφρηση μποροῦν νὰ ἀντιληφθοῦν κάποιον, ποὺ ἔχει ἐπάνω του ἀρώματα. Ὁμοίως καὶ μία καθαρὴ ψυχή, ὅταν πλησιάση κάποιον, ποὺ ἔχει τὴν εὐωδία, ποὺ καὶ αὐτὴ ἀπέκτησε ἀπὸ τὸν Θεὸν ἢ τὴν δυσωδία, ποὺ καὶ αὐτὴ κάποτε εἶχε, ἀλλὰ τώρα ἐλευθερώθηκε τελείως, ἀμέσως τὶς ἀντιλαμβάνεται, τὴν στιγμή, ποὺ οἱ ἄλλοι γύρω δὲν αἰσθάνονται τίποτε». Ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς γίνεται πάντοτε ὁ ἀσφαλὴς ὁδηγός γιὰ τὴν καλὴ πνευματικὴ πορεία.

 

ΠΟΤΕ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.

Ἀντιγράφω λίγες φράσεις ἀπὸ τὸν Μέγα Βασίλειο («Ὅροι κατ᾽ ἐπιτομήν), ὅπου μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ πιστός, ὅσον καὶ ἂν ἁμαρτήση, δὲν πρέπει νὰ ἀπελπισθῆ: «Ἐὰν τὰ ἁμαρτήματά μας, ὅπως εἶναι φυσικόν, συμβαίνει καὶ νὰ μετροῦνται καὶ νὰ ἀριθμοῦνται, ἐνῶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀμέτρητο καὶ οἱ οἰκτιρμοί του ἀναρίθμητοι, δὲν ἔχουμε καιρὸ γιὰ ἀπόγνωση καὶ ἀπελπισία, ἀλλὰ γιὰ ἐπίγνωση τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καὶ καταδίκη τῶν ἁμαρτημάτων, τῶν ὁποίων ἡ ἄφεση, ὅπως λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, παρέχεται μὲ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ὅτι δὲ δὲν πρέπει νὰ ἀπογοητευόμαστε, τὸ διδασκόμεθα σὲ πολλὰ σημεῖα καὶ μὲ πολλοὺς τρόπους, ἀλλ᾽ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴν Παραβολὴ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀναφέρεται στὸν Ἄσωτον Υἱόν, ποὺ πῆρε τὴν πατρικὴ περιουσία καὶ τὴν κατανάλωσε στὶς αἰσχρὲς πράξεις του».

 

ΓΙΑΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ.

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς γράφει στὴν Ι´ Ἑκατοντάδα τοῦ ἔργου του «Περὶ ἀγάπης» τὰ ἑξῆς σημαντικά: «Ὁ ὑπερπλήρης Θεός, ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε, παρήγαγε τὰ δημιουργήματά Του, ὄχι ἀπὸ κάποιαν ἀνάγκη, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουν αὐτὰ Αὐτόν, ἀνάλογα μὲ τὴν συμμετοχή τους σ᾽ Αὐτόν. Ἐκεῖνος πάλι γιὰ νὰ εὐφραίνεται μὲ τὰ ἔργα Του, βλέποντας αὐτὰ νὰ εὐφραίνονται καὶ νὰ χορταίνουν πάντοτε, κατὰ τρόπον ἀχόρταγον,Ἐκεῖνον, ποὺ δὲν χορταίνεται ποτέ». Μὲ μιὰ λέξη ὅλα τὰ ἐδημιούργησε ἀπὸ ἀγάπη καὶ μόνον ἀπὸ ἀγάπη!

 

ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ Θ. ΧΑΡΙΤΟΣ Η ΕΙΡΗΝΗ.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς διδάσκει αὐτὴν τὴν ἀλήθεια, λέγοντας: «Ἡ εἰρήνη εἶναι καρπὸς τῆς Χάριτος. Ἐγὼ γι᾽ αὐτὸ ζητῶ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σᾶς χορηγηθοῦν καὶ τὰ δύο, καὶ ἡ Χάρη καὶ ἡ Εἰρήνη… Γιατὶ δὲν μένουν σταθερά, ἂν δὲν ἀπολαύσης τὴν θεία βοήθεια, οὔτε ἔχουμε καμμιὰ ὠφέλεια, ἂν δὲν ἀναφέρονται στὸν Θεόν. Γιατὶ δὲν ἔχουμε κανένα ὄφελος, ἂν εἴμαστε εἰρηνικοὶ μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ βρισκόμαστε σὲ ἔχθρα μὲ τὸν Θεόν. Ὅπως ἐπίσης δὲν βλαπτόμαστε σὲ τίποτε, ἀκόμη καὶ ἂν ὅλοι μᾶς πολεμοῦν, ὅταν ἔχουμε εἰρηνικὲς σχέσεις μὲ τὸν Θεόν. Καὶ πάλι δὲν ἔχουμε κανένα ὄφελος, ἀκόμα καὶ ἂν ὅλοι μᾶς ἐκτιμοῦν, ἐφ᾽ ὅσον βρισκόμαστε σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Θεόν». Εἰρήνη λοιπὸν μὲ τὸν Θεόν.

 Π. Μ. Σωτῆρχος

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/1887.pdf

Στη σελίδα του  Οροδόξου Τύπου, διατηρούνται, διαρκώς, 21 φύλλα αναρτημένα. Όταν δηλαδή φτάσουμε στο φύλλο 1909, το 1887, δεν θα υπάρχει άλλο εκεί. Στη περίπτωση αυτή μπορείτε να το διαβάσετε, ή και να το κατεβάσετε από εδώ: Φύλλο 1887

Ὁρθόδοξη ζωῆ κατὰ τοῦς Ἀγίους Πατέρες.

ΘΗΡΙΟ Ἢ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς γράφει στὸν «Λόγο» του «Εἰς τὰ Θεοφάνεια» ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ἀνάλογα μὲ τὶς σχέσεις του μὲ τὸν Θεὸν γίνεται ἢ θηρίον ἀνήμερον ἢ σοφὸς καὶ ἀγαθὸς ἄνθρωπος. Ἰδοὺ τὰ λόγια του: «Ἐὰν ὁ ἀνθρώπινος νοῦς συναφθῆ μὲ τὸν Θεὸν μὲ προσευχὴ καὶ ἀγάπη, γίνεται σοφὸς καὶ ἀγαθός. Ὅταν ὅμως ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὸν Θεὸν γίνεται ἢ κτηνώδης σὲ φιληδονία ἢ θηριώδης καὶ ἀντιμάχεται ὅλους τοὺς ἀνθρώπους». Σχόλια δὲν χρειάζονται.

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ.

Μᾶς ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης (Λόγος περὶ Μετανοίας) ὅτι: «Ἐξομολόγησις κανονικὰ εἶναι ἡ ἀπομάκρυνσις τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ ἡ ἐπιστροφή του πάλι στὸν Θεόν. Γι᾽ αὐτό, ἂν καὶ αὐτὴ ἡ ἐξωτερικὴ φανέρωσις τῆς ἁμαρτίας μὲ τὸ στόμα εἶναι ὑποχρεωτική, γιὰ νὰ τὴν ἀκούση ὁ Πνευματικὸς καὶ νὰ τὴν διορθώση καὶ νὰ τὴν συγχωρήση, ὅμως δὲν εἶναι ἀρκετὴ μόνον αὐτή, ἀλλὰ χρειάζεται ἀκόμα καὶ ἕνας ἐσωτερικὸς πόνος τῆς καρδιᾶς γιὰ τὶς ἁμαρτίες. Ὁ πόνος αὐτὸς πρὲπει νὰ ἔχει τὰ τρία χαρακτηριστικά: α) νὰ εἶναι δυνατός, β) νὰ εἶναι τέλειος καὶ γ) νὰ εἶναι ὑπερφυσικός».

 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΑΡΙΟΣ.

Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴν δίνει ὁ Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος (Λόγος πρὸς Θεόδουλον), λέγοντας: «Μακάριος πραγματικῶς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει κολλήσει τὴν “εὐχὴ” τοῦ Ἰησοῦ στὴν διάνοιά του (Τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”) καὶ φωνάζει πρὸς Αὐτὸν ἀκατάπαυστα μέσα στὴν καρδιά του, ὅπως εἶναι ἑνωμένος ὁ ἀέρας μὲ τὰ σώματά μας ἢ ἡ φλόγα μὲ τὸ κερί. Ὅταν περνᾶ ὁ ἥλιος πάνω ἀπὸ τὴν γῆ φέρνει τὴν ἡμέρα. Καὶ τὸ ἅγιον καὶ σεβάσμιον ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὅταν λάμπη συνεχῶς μέσα στὸν νοῦ μας, θὰ γεννήση ἀναρίθμητες ἔννοιες, λαμπρὲς σὰν τὸν ἥλιο». Εἶναι ὁ πιὸ εὔκολος δρόμος πρὸς τὴν μακαριότητα!

 

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΧΤΗ.

Στὰ «Ἑκατὸν Ψυχωφελῆ Κεφάλαια» του ὁ Ἅγιος Θεόδωρος Ἐδέσσης γράφει: «Ἡ ψυχή σου νὰ εἶναι καθαρὴ ἀπὸ πονηρὲς ἐνθυμήσεις καὶ νὰ φωτίζεται ἀπὸ ἄριστες ἔννοιες ἔχοντας πάντοτε στὸν νοῦ σου ἐκεῖνο, ποὺ ἔχει λεχθῆ, ὅτι ἡ φιλήδονη καρδιὰ εἶναι φυλακὴ καὶ ἁλυσίδα τὴν ὥρα τοῦ θανάτου. Ἡ φιλόπονη ὅμως καὶ πρόθυμη στὸ καλὸ εἶναι πόρτα ἀνοιχτή. Πράγματι, τὶς καθαρὲς ψυχές, ὅταν βγαίνουν ἀπὸ τὸ σῶμα, ἄγγελοι τὶς ὁδηγοῦν, σὰν νὰ τὶς κρατοῦν ἀπὸ τὸ χέρι, πρὸς τὴν μακαρία ζωή. Ἐνῶ τὶς λερωμένες καὶ ἀμετανόητες ψυχές, ἀλοίμονο, δαίμονες θὰ τὶς παραλάβουν». Γι᾽ αὐτό, ἂς εἴμαστε ὅλοι μας πόρτες ἀνοιχτές!

 

ΠΩΣ ΦΘΑΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ.

Τὴν ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτὸ τὴν βρῆκα στὶς «Ἀσκητικὲς Διατάξεις» (Κεφ. ΙΕ´) τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ὅπου λέγει ὅτι: «Ὅλες τὶς ἐνέργειές μας νὰ τὶς κατευθύνη ἡ πίστη στὸν Θεὸν καὶ νὰ ἀκολουθῆ ἡ αἰσιοδοξία, ὥστε μὲ τὴν πίστη νὰ στηρίζουμε τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς καὶ μὲ τὴν αἰσιοδοξία νὰ εἴμαστε πρόθυμοι γιὰ τὰ καλά. Γιατὶ χωρὶς τὴν ἄνωθεν θεία βοήθεια οὔτε ἡ ἐπιδίωξη τῶν καλῶν ἀπὸ μέρους τῶν ἀνθρώπων μπορεῖ νὰ φθάση στὸ τέλειο, οὔτε ἡ θεία χάρη μπορεῖ νὰ ᾽ρθῆ στὸν ἀμελῆ καὶ ἀπρόθυμον. Ἀντίθετα, γιὰ νὰ γίνη τέλεια ἡ ἀρετή, πρέπει καὶ τὰ δύο νὰ συνενωθοῦν, δηλαδὴ καὶ ἡ ἀνθρώπινη ἐπιμέλεια καὶ προθυμία καὶ ἡ ἐνίσχυση, ποὺ προέρχεται ἄνωθεν μὲ τὴν πίστη». Ἰδοὺ ὁ δρόμος τῆς ἀρετῆς.

Π. Μ. Σωτῆρχος

Πηγή: http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/1886.pdf

Στη σελίδα του Οροδόξου Τύπου, διατηρούνται, διαρκώς, 21 φύλλα αναρτημένα. Όταν δηλαδή φτάσουμε στο φύλλο 1908, το 1886, δεν θα υπάρχει άλλο εκεί. Στη περίπτωση αυτή μπορείτε να το διαβάσετε, ή και να το κατεβάσετε από εδώ: http://www.4shared.com/document/7_aUlyQ4/1886.html