Αγίου Ιγνατίου Μπριαντιανίνωφ – Ανάγνωση κειμένων (video – mp3)

Κάντε κλικ σε αυτή την πρόταση για να κατευθυνθείτε στη λίστα με τα video στο YouTube.

Διαβάζει ο Φώτης Τσακίρης

Καλή ακρόαση και καλό Παράδεισο!

Βιογραφία Αγίου Μπριαντσιανίνωφ

Ο Άγιος Ιγνάτιος (Μπριαντσιανίνωφ) γεννήθηκε το έτος 1807 μ.Χ. στην κωμόπολη Ποκρόφσκ της επαρχίας Βολογκντά της Ρωσίας από οικογένεια της παλαιάς αριστοκρατίας. Στο βάπτισμα έλαβε το όνομα Δημήτριος. Από μικρός αποσυρόταν στην ερημιά για προσευχή και με λαχτάρα διάβαζε βίους Αγίων.

Ο τόπος όπου μεγάλωσε ήταν γεμάτος από μονές και σκήτες και γι’ αυτό τον λόγο ονομαζόταν «Θηβαΐδα της Ρωσίας». Το πνευματικό αυτό περιβάλλον επέδρασε πολύ στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και στην καλλιέργεια της ευσέβειάς του. Αφού έλαβε την εγκύκλια μόρφωση φοίτησε στην Στρατιωτική Σχολή Μηχανικού στην Αγία Πετρούπολη και οι επιδόσεις του ήταν εξαιρετικές, γι’ αυτό τέθηκε υπό την προστασία του μελλοντικού τσάρου Νικολάου Α΄. Παρά την πρόοδό του στη σχολή, εκείνος επιθυμούσε να ακολουθήσει το δρόμο της μοναχικής πολιτείας. Είχε μυστικές επαφές με πατέρες της Μονής Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι, οι οποίοι τον ενθάρρυναν στην αναζήτησή του. Μια σοβαρή ασθένειά του το έτος 1826 μ.Χ., όταν ήταν είκοσι ετών, τον έκανε να παραιτηθεί από την σχολή παρά τις αντιρρήσεις των αξιωματικών. Αμέσως εγκαταβιώνει στη μονή του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ στην Πετρούπολη.

Εκεί συνδέεται πνευματικά με τον Στάρετς Λεωνίδα, της Όπτινα, ο οποίος διέμενε εκείνο τον καιρό στη μονή. Στην συνέχεια πήγε στη μονή του Αγίου Κυρίλλου Πετρουπόλεως, όπου γνώρισε τον Στάρετς Θεοφάνη. Εκεί έμεινε τέσσερα ακόμη χρόνια, για να καταλήξει κοντά στον γέροντά του Λεωνίδα στη μονή της Όπτινα. Κείρεται μοναχός το 1831 μ.Χ. και ονομάζεται Ιγνάτιος. Λίγο καιρό αργότερα χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος. Διορίσθηκε κατόπιν ηγούμενος της Μονής Λοπώφ, στην επισκοπική πε­ριφέρεια του Βολογκντά, η οποία βρισκόταν σε πλήρη ερήμωση. Αν και ήταν νέος και με εύθραυστη υγεία, επέδειξε αμέσως μεγάλη ικανότητα και στα διοικητικά και στην πνευ­ματική καθοδήγηση. Οι μοναχοί αυξήθηκαν, τα κτήρια αποκαταστάθηκαν και η μονή λειτουργούσε με ευταξία. Ο Ιγνάτιος μετά από νέα σκληρή ασθένεια, υποχρεώθηκε να μεταβεί σε άλλη μονή στην επισκοπή της Μόσχας. Όταν ο τσάρος άκουσε να γίνεται λόγος για τον προστατευόμενό του, τον διόρισε αρχιμανδρίτη και ηγούμενο της Μονής του Αγίου Σεργίου, κοντά στην Αγία Πετρούπολη. Μέσα σε σύντομο χρο­νικό διάστημα αναστήλωσε τα κτήρια, αποκατέστησε αυστηρή κοινοβιακή τάξη και πιστή τήρηση του Τυπικού λειτουργικού, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστεί ο αριθμός των προσκυνητών καθώς και των υποψη­φίων για τον μοναχικό βίο.

Παρά τις διαδοχικές αρρώστιες που τον εξαν­τλούσαν επέδειξε αξιόλογες αρετές και ικανότητες, ως προς την πνευματική καθοδήγηση των μοναχών του. Υπογράμμιζε ιδίως την σημασία της εξομολόγησης όλων των λογισμών στον πνευματικό πατέρα και του εσωτερικού πολέμου που διεξάγεται με όπλα την επαγρύπνηση, τη νήψη και την μονολόγιστο Ευχή. Τέσσερα χρόνια αργότερα, διορίστηκε επόπτης όλων των μονών της περιοχής της Αγίας Πετρούπολης και η επιρροή του έγινε πλέον αισθητή σε μεγάλη μερίδα νέων, του δημιούργησε όμως πολυάριθμους εχθρούς. Το 1847, εξαντλημένος σωματικά, απαλλάχθηκε προσωρινά από τα καθήκοντά του και αποσύρθηκε στην Μονή Νικολάου Μπαμπάγεβο.

Εκεί έγραψε πολυάριθμες πνευμα­τικές επιστολές και πραγματείες, που αναφέρονταν κυρίως στη νοερά προσευχή. Ανέλαβε εκ νέου τα καθήκοντά του στην Μονή του Αγίου Σέργιου και το 1857, χειροτονήθηκε επίσκο­πος Σταυρουπόλεως, στην περιοχή τού Καυκάσου και του Ευξείνου Πόν­του και ανάλωσε τις δυνάμεις του διατρέχοντας την αχανή επισκοπική του περιφέρεια και συνέβαλε πολύ στην χριστια­νική μόρφωση των νέων. Το 1861, νέα σοβαρή αρρώστια καταρράκωσε οριστικά την υγεία του και ο άγιος έλαβε την έγκριση να αποσυρθεί στην Μονή Νικολάου Μπαμπάγεβο, όπου κοιμήθηκε ειρηνικά, στις 30 Απριλίου 1867, σε ηλικία 60 ετών, αφήνοντας πίσω του πλούσια πνευματική κληρονομιά. Μετά την μακαριστή εκδημία του, ο άγιος Ιγνάτιος εμφανίστηκε μέσα σε λαμπρό φως σε ένα από τα πνευ­ματικά του τέκνα, που υπέφερε τις επιθέσεις των δαιμόνων, λέγοντάς του: «Ό,τι έγραψα στα βιβλία μου είναι η αλήθεια!».

Πηγή: https://www.pemptousia.gr/2016/04/bri…

 

Κάντε κλικ σε αυτή την πρόταση για να κατευθυνθείτε στη λίστα με τα video στο YouTube.

“Ποτέ δέν είναι αργά γιά ένα νέο ξεκίνημα” (λόγοι αγίου Πορφυρίου)

Ο Γέροντας μού μιλούσε, όχι για κάποια άποσπασματική καλή μας προσπάθεια, άλλα για ένα απο­φασιστικό, οριστικό πέρασμα άπό τήν παλιά ζωή της αμαρτίας στην καινούρια ζωή της αγιότητας, κατά τήν οποία εμείς ζούμε έν Χριστώ και ό Χριστός έν ήμίν και γι΄ αυτό τό πέρασμα χρειαζόταν νά δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

Μιά φορά, μέ ρώτησε: «Δε μού λές, για νά σπουδάσει κανείς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειά­ζονται;» Τού απάντησα. Μέ ξαναρώτησε: «Για νά σπουδάσει μηχανικός, χημικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;» Τού απάντησα αναλόγως, απορώντας γιά τή φύση των ερωτήσεων του.

Κι ό Γέροντας κατέληξε: «Εμείς, γιά νά σπουδάσουμε, γιά νά μάθουμε τό θέ­λημα τού Θεού καί νά τό εφαρμόσουμε;»

Κατάλαβα τί εννοούσε και ντράπηκα νά τού απαντήσω. Τί νά τού πώ; Ότι οί πιο πολλοί άπό μάς τους πιστούς είμαστε ράθυμοι, χλιαροί, «ερασιτέχνες χριστιανοί»; Τό ήξερε. Καί μού τό είπε: «Δε γίνεται κανείς χριστιανός με την τεμπελιά· χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά».

Ό ίδιος ήταν υπόδειγμα, χωρίς νά αυτοπροβάλλεται. Είχε αφιε­ρώσει μέ ζήλο, όλα τά χρόνια τής μακράς ζωής του, στο νά σπουδάζει καί νά ζει τό Χριστό. Ήταν εργατικός,σωματικά καί πνευματικά, καί ήθελε νά μεταδώσει τήν φιλεργία καί στους άλλους.

Πίστευε ότι η αργία οδηγεί στην ακηδία κι αυτή σε πολλές αρρώστιες, ψυχικές καί σωματικές. Συνιστούσε τήν εργασιοθεραπεία. Ιδιαί­τερα σ’ όσους είχαν αποδιοργανωθεί καί απελπισθεί. Γιά τό Γέροντα, ποτέ δέν ήταν αργά γιά ένα νέο ξεκίνημα. Θεωρούσε μάλιστα τή διάψευση των κοσμικών ελπίδων καί τή συντριβή τού εγωισμού σάν τήν καλύτερη προϋ­πόθεση γι’  αυτό τό ξεκίνημα. [Γ 399π.].

Όλα αλλάζουν μέ τό κόπο, και η ψυχή καί τό σώμα.
Μήν αφήνεις τήν ευχή. Άπλα, αβίαστα, παρακαλά θερμά γιά όλους. Θά τους ωφελείς μέ τήν προσευχή, όχι μέ λόγια.

Γιά τά προβλήματα μου μού είπε ό Παππούλης: «”Αν μιλούσαμε λίγο στο τηλέφωνο, νά δεις θά σού πέρναγαν αμέσως όλα. Κούραζε τό σώμα, μή φοβάσαι τόν κόπο. Όλα αλλάζουν μέ τόν κόπο, καί ή ψυχή καί τό σώμα.

“Αν σέ ρωτήσουν, πές ταπεινά:

– Έτσι σκέπτομαι. Πάλι, όπως νομίζετε». [Ά 80].

από το βιβλίο:Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, εκδόσεις: η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής

φωτο από: Ψήγματα Ορθοδοξίας

Πηγή: ιστολόγιο “Αντέχουμε…”

Εγωϊσμός – Ταπεινωση. Του Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

(Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Εγωϊσμός – Ταπείνωση

 

Η αυτοεκτίμηση που βλάπτει την ψυχή…

Προσέχετε τον εαυτό σας. Η πρόοδος στην πνευματική ζωή διακρίνεται με την ολοένα και περισσότερη συναίσθησι της μηδαμινότητός μας. Ενώ όσο αυξάνει η εκτίμησις του εαυτού μας σε κάτι, τόσο βαδίζουμε στην καταστροφή. Ο εχθρός θα το εκμεταλλευθή αυτό. Θα πλησιάση και θα επιχειρήση να πετάξη κανένα πετραδάκι στον δρόμο μας για να σκοντάψουμε. Μια ψυχή που δίνει στον εαυτό της αξία, μοιάζει με τον κόρακα του Αισώπου που ακούγοντας τις κολακείες της αλεπούς για την «ωραία» του φωνή, άνοιξε το στόμα και του έπεσε το τυρί…».

«Πόσο χρήσιμο θα ‘ταν να βρισκόταν κάποιος να σας κατηγορή. Να χαίρεσθε, αν ποτέ συμβή αυτό. Είναι πολύ επικίνδυνο να σας επαινούν όλοι και κανείς να μην σας λέει την αλήθεια. Είναι νομίζετε δύσκολο να πλανηθή ή να σκοντάψη κανείς; Απέχετε πολύ από το να θεωρήτε τον εαυτό σας άγιο και άξιο να συμβουλεύη τους άλλους;».

«Στο Κίεβο ασκήτευε κάποτε κάποιος με πολλή νηστεία και μόνωσι. Τον πολέμησε όμως ο εγωισμός και άλλα πάθη. Πήγε λοιπόν και εξωμολογήθηκε τους λογισμούς του στον μακαριστό στάρετς Παρθένιο. Εκείνος του έδωσε χρήματα και τον έστειλε στην αγορά λέγοντας: «Αγόρασε κρέας και φάγε το μπροστά στους άλλους». Ο ασκητής ακολούθησε την συμβουλή του στάρετς και όλοι οι πειρασμοί του φύγανε. Να πώς οι Πατέρες πολεμούσαν την υπερηφάνεια.

Συχνά να ελέγχετε και σεις τον εαυτό σας στο σημείο αυτό. Γιατί δεν είναι μικρή συμφορά… Λένε ότι η υπερηφάνεια είναι κλέφτης που βρίσκεται μέσα στο σπίτι. Έρχεται συχνά σε συνεννόησι με τους εξωτερικούς κλέφτες, τους ανοίγει πόρτες και παράθυρα, κι εκείνοι μπαίνουν και αρπάζουν κάθε θησαυρό».

Προς επίδοξους… ιεροκήρυκες: Περί ησυχίας (Αββάς Αμμωνάς) | Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ

Γνωρίζετε βέβαια αγαπητοί μου αδελφοί, ότι από τότε που έγινε η παράβασις των πρωτοπλάστων, δεν μπορεί η ψυχή να γνωρίση, όπως πρέπει, τον Θεό, εάν δεν περιοριστή μακρυά από τους ανθρώπους και από κάθε περισπασμό. Διότι τότε θα δοκιμάση τον πόλεμο των εχθρών της. Και αφού νικήση σε κάθε προσβολή των αντιπάλων, τότε το πνεύμα του Θεού θα κατοικήση μέσα της και όλος ο κόπος της θα μεταβληθή σε χαρά και αγαλλίασι. Βέβαια στον καιρό του πολέμου θα υπομείνη θλίψεις, στενοχώριες και άλλα πολυποίκιλα βάσανα. Αλλά ας μη φοβηθή. Δεν θα νικηθή, εφ’ όσον αγωνίζεται στην ησυχία.

Η συνέχεια εδώ: Προς επίδοξους… ιεροκήρυκες: Περί ησυχίας (Αββάς Αμμωνάς) | Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ

Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου – Γάμος, Παρθενία, Διαζύγιο…

ΓΑΜΟΣ, ΠΑΡΘΕΝΙΑ, ΔΙΑΖΥΓΙΟ…

(Ματθ. 19, 1-12)αγίου Γρηγορίου Θεολόγου

από το βιβλίο

ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

+ αρχιμ. ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗ

Ο νέος περίπατος στην Αγία Γραφή αφορά δώδεκα στί­χους του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου. Θα μας τους αναλύση ο ά­γιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Μεταφράζουμε εδώ τον 37ο λόγο του: «Στο ρητό του Ευαγγελίου, ΟΤΑΝ ΕΤΕΛΕΙΩΣΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ κτλ.». Μέσα από το κείμενο του Θεολό­γου αναδίδεται ζωντανό και το δράμα που ζούσε η Εκκλησία τον 4ο μ.Χ. αι. με τους αιρετικούς. Ορισμένες περικοπές της ομιλίας εντυπωσιάζουν όσους ασχολούνται με φεμινιστικά θέματα. Η ομιλία εκφωνήθηκε στην Κωνσταντινούπολι. Ο Ιησούς που διάλεξε τους ψαράδες, ψαρεύει κι αυτός και με­ταβαίνει από τόπο σε τόπο. Για ποιόν λόγο; Όχι μόνο για να κερδίση περισσότερους φιλόθεους ανθρώπους, αλλά, όπως νομίζω, και για να αγιάση περισσότερους τόπους. Γίνεται στους Ιουδαίους σαν Ιουδαίος για να κερδίση Ιουδαίους στους πιστούς στον Νόμο, σαν πιστός στον Νόμο, για να εξαγόραση τους πιστούς στον Νόμο στους ασθενείς σαν ασθενής για να σώση τους ασθενείς. Γίνεται τα πάντα στους πάντες, για να κερδίση τους πάντες. Αλλά τι λέω «τα πάντα στους πάντες»; Εκείνο που ο Παύλος δεν ανέχθηκε να το πη για τον εαυτό του, βλέπω να το παθαίνη ο Σωτήρ. Γιατί δεν γίνεται μόνο Ιουδαίος δεν παίρνει επάνω του τόσο ανάρμοστα και άθλια ονόματα, αλλά και το πιο ανάρ­μοστο από όλα: αυτοαμαρτία και αυτοκατάρα(Ο Απόστολος Παύλος γράφει στην προς Γαλατάς επιστολή (3,13), «ο Χριστός μας εξαγόρασε από την κατάρα του νόμου με το να γίνη για χάρι μας κατάρα». Αυτό αναφέρεται στο γεγονός της θυσίας του Γολγοθά. Εκεί ο Χριστός επάνω στον Σταυρό φορτώθηκε τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Ήταν σαν να έγινε ένα πράγμα με την αμαρτία. «Αυτόν που δεν γνώρισε αμαρτία, ο Θεός για χάρι μας τον έκανε αμαρτία» (Β’ Κορ. 5,21) δεν είναι βέβαια, αλλά ακούει. Γιατί πως είναι αμαρτία αυτός, κι εμάς μας ελευθερώνει από την αμαρτία; Πως πάλι κατάρα, αυτός που μας εξαγοράζει από την κατάρα του Νόμου;

Η συνέχεια εδώ: Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου – Γάμος, Παρθενία, Διαζύγιο…

Θεοτοκάριον Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου

Κατεβάστε δωρεάν το Θεοτοκάριον του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

από: Λειτουργικά βιβλία

Περί Νηστείας – Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου

Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου

Η ΝΗΣΤΕΙΑ

Πρόλογος

Η ΝΗΣΤΕΙΑ είναι θεσμός πανάρχαιος και θεόσδοτος. Τη νομοθέτησε ήδη στον παράδεισο ο Θεός, όταν απαγόρευσε στους πρωτοπλάστους να φάνε «από το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού» (Γεν. 2:17). Την όρισε στη συνέχεια ο Μωσαϊκός Νόμος. Την επικύρωσε ο Θεάνθρωπος Ιησούς τόσο με το λόγο Του όσο και με το παράδειγμά Του, όταν νήστεψε «σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες» (Ματθ. 4:2). Την τήρησαν οι απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί. Τη θεσμοθέτησε η Εκκλησία.

Κάθε χριστιανός λοιπόν οφείλει να τηρεί τις «διατεταγμένες» νηστείες (βλέπε το κατατοπιστικό «ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ» στο τέλος), υπακούοντας με ταπείνωση στο Χριστό και την Εκκλησία Του. Αυτή η υπακοή, βέβαια, δεν είναι άλογη ούτε ανώφελη. Γιατί με τη νηστεία ισχυροποιείται η θέληση, δουλαγωγείται το σώμα, καθαρίζεται ο νους, μαλακώνει η καρδιά, καταστέλλονται οι σαρκικές ορμές, θεραπεύεται η ψυχή^. κοντολογίς, «παν καλόν και αγαθόν δια της νηστείας κατορθούται και τελειούται» (άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς).

Πολλοί, ωστόσο, είναι εκείνοι που δεν τηρούν τις νηστείες της Εκκλησίας, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες.

Ο άγιος Βασίλειος ο Μέγας, στους δύο λόγους του «Περί νηστείας», επιλεγμένα αποσπάσματα των οποίων ακολουθούν σε ελεύθερη απόδοση, εξετάζοντας ιστορικά και θεολογικά το θεσμό, ορίζει ως αληθινή νηστεία τόσο την αποχή από ορισμένες τροφές όσο και την αποξένωση από την κακία. Γενικά συστήνει την καθολική εγκράτεια και την ασκητική τοποθέτηση απέναντι στα υλικά στοιχεία του κόσμου, τοποθέτηση που αποτρέπει την υποδούλωση του χριστιανού στα κτιστά και επιτρέπει την ελεύθερη και σωτήρια υποταγή του στο άγιο θέλημα του Κτίστη.